اثربخشی خانواده درمانی سیستمی بر مشکلات اضطرابی، عاطفی و شکایات جسمانیدانش آموزان دارای اختلال ویژه یادگیری

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی خانواده درمانی سیستمی بر مشکلات اضطرابی، عاطفی و شکایات جسمانیکودکان مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری نیشابور انجام شد. پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی است که جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان دارای اختلالات ویژه یادگیری در شهر نیشابور در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بود. از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰ خانواده انتخاب شد و با گمارش تصادفی در دو گروه گواه ۱۵خانواده و آزمایش ( ۱۵ خانواده) قرار گرفت. سپس جلسات درمانی بر اساس خانواده درمانی سیستمی بر اساس رویکرد بوئنبرای گروه آزمایش به صورت انفرادی (مادران) اجرا شد ولی گروه کنترل درمانی دریافت نکردند، و در پایان جلسات دوبارهپرسشنامه اجرا گردید. برای رعایت اصول اخلاقی در پایان جلسات ۵ جلسه خانواده درمانی سیستمی برای گروه کنترل نیزاجرا شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی رفتاری کودک آخنباخ ۱۹۹۱ استفاده شد. داده های بدست آمده از نمرات این تحقیق توسط نرم افزار آماری SPSS۲۵ در دو سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شد. در سطح توصیفی از شاخص هایی همچون میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد و در سطح استنباطی از روش تحلیل کواریانس چند متغیره وتک متغیره استفاده شد. با بررسی فرضیه های فرعی، مشخص گردید که خانواده درمانی سیستمی بر مشکلات اضطرابی وشکایات جسمانی کودکان مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری نیشابور، با اطمینان ۹۵ درصد اثر بخش بوده است اما درمورد مشکلات عاطفی و تاثیر گذاری خانواده درمانی سیستمی بر آن با توجه به داده های تحقیق حاضر، نمی توان نتیجهمثبتی را در نظر گرفت. نتایج نشان داد که خانواده درمانی سیستی تنها بر مشکلات اضطرابی و شکایات جسمانی تاثیر گذار بوده و باعث کاهش آن شده است اما بر مشکلات عاطفی تاثیری نداشته است P<۰/۰۵.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی سیستمی ، مشکلات اضطرابی ، مشکلات عاطفی ، شکایات جسمانی