بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین استقامتی با شدت متوسط همراه با مکمل دهی کوئرستین بر بیان ژن PLIN۲ و ATGL کبد موش های صحرایی چاق دیابتی

هدف: چاقی باعث التهاب مزمن شده و التهاب موجب بروز مقاومت انسولینی در بیماری دیابت نوع ۲ (T۲DM) می­گردد. بدین ترتیب، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین استقامتی با شدت متوسط همراه با مکمل­دهی کوئرستین بر بیان ژن­ PLIN۲ و ATGL کبد موش­های صحرایی ­چاق دیابتی بود. روش شناسی: چهل و دو سر موش صحرایی نر ویستار با ۸ هفته سن تهیه و تعداد ۳۶ سر از این حیوانات پس از ۸ هفته رژیم غذایی پرچرب مورد القای دیابت قرار گرفتند. موش­­های صحرایی به گروه­های زیر تقسیم­بندی شدند (۶n=): سالم کنترل، دیابت کنترل، دیابت مکمل کوئرستین، دیابت تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT)، دیابت تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT)، دیابت تمرین HIIT به همراه مکمل کوئرستین و دیابت تمرین MICT به همراه مکمل کوئرستین. برای دو گروه تمرینی ۸ هفته تمرین HIIT با و بدون مکمل کوئرستین و برای دو گروه دیگر ۸ هفته تمرین MICT با و بدون مکمل کوئرستین روی نوار گردان اجرا شد. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین برای بررسی بیان ژن­های PLIN۲ و ATGL بافت کبد جدا شد. از آزمون تحلیل واریانس دو راهه با آزمون تعقیبی توکی (با سطح معناداری ۰۵/۰>P) برای بررسی تفاوت بین گروه­های تمرینی استفاده شد. یافته ها: پس از ۸ هفته مداخله تنها برای میزان بیان ژن ATGL در بین چهار گروه تمرینی تفاوت معنادار دیده شد (۰۰۱/۰=P)، به­طوری که تمرین HIIT و MICT همراه با مصرف کوئرستین به ترتیب با سطح معناداری (۰۰۱/۰=P) و (۰۱۵/۰=P) باعث افزایش بیشتر سطوح آن نسبت به دو گروه تمرینی دیگر شده بود. نتیجه گیری: ظاهرا اجرای هر دو نوع تمرین بر بیان ژن ATGL و PLIN۲ اثرگذار بوده است و هنگامی که تمرینات به­همراه مصرف کوئرستین باشند این مکمل می­تواند با کنترل سطوح خون به­صورت غیر مستقیم بر بیان ژن ATGL در شرایط بیماری T۲DM تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین تداومی با شدت متوسط ، تمرین تناوبی با شدت بالا ، کبد ، بیماری دیابت نوع دو