اثر محلول پاشی هیومیک اسید و عصاره مرزنجوش (Origanum majorana) بر تغییرات برخی صفات کمی، کیفی و بیوشیمیایی دو رقم فلفل دلمه ای گلخانه ای (Paramo و Taranto)

فلفل دلمه ای (Capsicum annuum L.) از سبزی های میوه ای، یکساله و متعلق به تیره Solanaceae است که زیستگاه اصلی آن کشور مکزیک و منطقه ی آمریکای جنوبی است و جایگاه ویژه ای در رژیم های غذایی جوامع مختلف دارد. تجمع بیش از حد نیترات و نیتریت، از معیارهای کاهش دهنده ی کیفیت در سبزیجات محسوب می شود. در این پژوهش اثر محلول پاشی هیومیک اسید و عصاره ی مرزنجوش بر میزان نیترات، نیتریت و برخی صفات کمی، کیفی و بیوشیمیایی دو رقم فلفل دلمه ای گلخانه ای مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از (شاهد، اسیدهیومیک ۲/۰، ۶/۰ و ۱ درهزار و عصاره ی گیاه دارویی مرزنجوش ۳ و ۶ درصد) که تمامی تیمارها به صورت محلول پاشی و در ۱۲ هفته متوالی بر روی گیاهان صورت گرفت. در این پژوهش صفاتی از قبیل میزان نیترات و نیتریت میوه، طول میوه، قطر میوه، تعداد میوه در بوته، TSS، میزان پتاسیم و کلسیم میوه، عملکرد کل، میزان آنتوسیانین و درصد کاهش وزن در پس از برداشت، مورد سنجش قرار گرفت. براساس نتایج تیمار اسید هیومیک ۶/۰ در هزار در رقم تارانتو نسبت به شاهد و سایر تیمارها به ترتیب با مقدار ۲/۵۲ و ۲/۳ میلی گرم بر کیلوگرم از میزان نیترات و نیتریت مطلوبتری برخوردار بود. تیمار اسیدهیومیک ۶/۰ در هزار در رقم تارانتو منجر به افزایش طول میوه و تعداد میوه در بوته و در رقم پارامو منجر به افزایش TSS میوه شد. در مقایسه ی اثر رقم بر صفات مورد بررسی، رقم تارانتو نسبت به پارامو در اغلب صفات، پتانسیل بهتری از خود نشان داد. نتایج این پژوهش بیانگر این مطلب بود که تیمار اسید هیومیک ۶/۰ در هزار نسبت به شاهد و سایر تیمارها از میزان نیترات و نیتریت کمتر و مطلوبتری برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

Anthocyanin ، Potassium ، Calcium ، Post-harvest ، آنتوسیانین ، پتاسیم ، کلسیم ، پس از برداشت