رابطه بین ویژگی های شخصیتی معلمان (درون گرایی و برون گرایی) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یکی از سازمانهای مهم موثر در جهان امروز و آینده، سازمان آموزش و پرورش است. سازمانی که الگوی کلیه نهادها، موسسات و سازمانهای رسمی و غیررسمی جامعه است. وظایف اساسی همچون انتقال فرهنگ و شکوفاسازی آن پرورش فرد وتربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص را برعهده دارد در واقع "موضوع اساسی و محور اصلی این سازمان «انسان» است و مهمترین و دشوارترین مساله مترتب به انسان تعلیم و تربیت اوست" (شکوهی، ۱۳۷۳). در دنیای پیچیده و پیشرفت امروزی برای تربیت نیروی متخصص و کارآزموده، باید به نظام تعلیم و تربیت تکیه کرد، برای نیل به این اهداف بزرگ غیر از مدرسه هیچ وسیله موثری در اختیار نیست. معلم و دانش آموز در مجموعه ای به نام مدرسه گرد هم آمده و مکان مقدسی را به وجود می آورند که محل تعلیم و تربیت آینده سازان جامعه می باشند. اهمیت دادن به این نهاد مقدس، ارزش نهادن به آینده جامعه است. اعتلا و سربلندی هر جامعه منوط به ترقی و اعتلا نهاد آموزش و پرورش آن جامعه است و معلمان رکن اساسی این نهاد محسوب می شوند. به همین دلیل همه جوامع به معلمانی با انگیزه، علاقه مند، فعال و آگاه نیاز دارند تا بتوانند نوباوگان خود را به نحوی شایسته پرورش داده و برای آینده ای بهتر مجهز سازند (همان منبع). به عبارت دیگر مهمترین وسیله رسیدن به جامعه ایده آل و هدف های آموزش و پرورش؛ معلم دانا و تواناست، به عنوان مثال در ایران و روم باستان، بزرگان در انتخاب معلم لایق و پاکدامن از نجیب زادگان و اشخاص با استعداد توجه زیادی داشته و سعی می کردند پاکدامن ترین اشخاص را مامور آموزش و پرورش فرزندان خود کنند، زیرا که به نقش معلم و تعلیمات او در سازندگی انسانها و ایجاد تغییرات در آنان واقف بودند. به این ترتیب اهمیت مقام معلم و تاثیر او در پیشرفت انسانها نقش اساسی داشته است. هر ملتی که دارای معلمان شایسته و مجرب باشد، بهتر می تواند هدف های مورد نظر خود را از طریق مراکز آموزشی تامین کند. بنابراین باید در انتخاب و تربیت معلم نهایت دقت را کرد تا در اجرای برنامه های آموزش و پرورش به طور صحیح و مطلوب عملی شود (تقی پورظهیری، ۱۳۸۴).

کلیدواژه ها:

شخصیت ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان.