بررسی اثر نوع جوشکاری حین کار در فوران اتصال T شکل فلزات ناهمجنس

جوشکاری حین کار یکی از روش های جوشکاری در صنایع پتروشیمی ، نفت و گاز است که برای اتصال لوله ها در حین کار (هات تیپینگ ) استفاده می شود. برای ایمنی در انجام این نوع جوشکاری باید احتمال فوران یا ترک داغ بررسی شود. همچنین برای دستیابی به اهداف طراحی و کاهش هزینه های تولید، از اتصال مواد نا همجنس با توجه به شرایط محیطی استفاده می شود. در این تحقیق بر اساس مطالعات اولیه بر روی تئوری های حرارتی و الاستو پلاستیک ، عملیات جوشکاری دو لوله فولادی غیر مشابه در یک اتصال T شکل بر اساس مدل اجزا محدود برای انواع روش های جوشکاری قوس الکتریکی مورد بررسی قرار گرفته است . در این مدل، لوله اصلی فولاد ضد زنگ AISI ۳۰۴ حاوی جریان سیال تحت فشار و لوله انشعاب از فولاد کربن AISI ۱۰۲۰ ساخته شده است . داده های اولیه برای مدل جوشکاری از ادبیات فنی استخراج شده و با کمک حل عددی ، دما و توزیع تنش ترمو مکانیکی برای نقاط بحرانی تعیین می شوند. بر اساس این نتایج ، ضرائب مدل برای روش های مختلف جوش محاسبه می شود. نشان داده شده است که روش جوشکاری GMAW ایمن ترین روش جوشکاری است و GTAW را می توان به عنوان روش ناایمن برای انجام جوشکاری حین کار در نظر گرفت . این به دلیل پارامترهای جوشکاری مرتبط است که در این روش ها استفاده می شود. نتایج این تحقیق می تواند مورد استفاده صنعتگران و طراحان صنایع مختلف قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جوشکاری ، جوشکاری مواد ناهمجنس ، منبع حرارتی دو بیضوی ، فوران ، جوشکاری حین کار