چرایی مدیریت آموزشی در سیستم های آموزشی

مطالعه حاضر به بررسی چرایی مدیریت آموزشی در سیستم های آموزشی ایاران پرداخته است. آموزش و پرورش سنتی به دلیل سادگی و محدویت، به مدیریت، به مفهوم امروز، نیازی نداشت. در قرن حاضر، با توسعه آموزش عمومی، تاسیس مدارس و سازمان های آموزشی بزرگ و متعدد، گوناگون شدن بر نامه های آموزشی، پیچیده تر شدن امر آموزش و پرورش و تخصصی شدن آن، اهمیت و ضرورت سازماندهی و مدیریت فعالیت های آموزشی به تدریج آشکار گردید. مدیریت در آموزش و پرورش، در ابتدا، وظیفه نسبتا ساده ای تلقی می شد که شاید تنها شرط لازم برای ایفای آن داشتن تجربه کار بود. از این رو، اداره امور آموزشی و مدیریت مدارس، معمولا به افرادی که از صلاحیت اخلاقی برخوردار بودند و چند سالی سابقه معلمی داشتند، سپرده می شد. به علاوه منظور از مدیریت آموزشی، تفتیش و بازرسی امور، و ایجاد هماهنگی از راه اعمال مقررات، نظارت و کنترل بود. شاید تا زمانی که نظام آموزشی ساده و کوچک بود و آموزش و پرورش عمدتا وسیله حفظ وضع موجود و القای گرایش های سنتی تلقی می شد، چنین برداشت ساده ای از مدیریت آموزشی تناسب داشت. در عصر حاضر بر اثرات تحولات اجتماعی و فرهنگی، آموزش و پرورش و نهادهای آن از بیخ و بن دگرگون شده و ماموریت خطیر پرورش و آموزش نسل های نو خاسته از جهات مختلف به نظام های آموزشی سپرده شده است. امروزه مدیریت آموزشی، به مفهوم رهبری، راهنمایی، اصلاح و تغییر مورد نظر است. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که برای نیل به اهداف عالی آموزش و پرورش در هر جامعه ای مسلتزم تجدید سازمان و نواندیشی در مدیریت نظام آموزشی است. پیچیده شدن و گسترده شدن سازمان های امروزی آن قدر با سرعت انجام می گیرد که اداره صحیح آنها، وجود فردی به نام مدیر را ضروری می نماید. امروز که عصر مدیریت و رهبری است گرایش های مختلفی در مدیریت بوجود آمده است که در این میان مدیریت آموزشی نسبت به سایر آموزش ها از نقش مهمتری برخوردار است. نقش مدیر آموزشی با نقش یک شهردار فرق می کند. اشتباه یک شهردار در اجرای یک طرح ممکن است از نظر اقتصادی اثرات منفی بر جای گذارد، ولی سهل انگاری مدیر آموزشی در تربیت افراد منجر به شکل گیری نادرست شخصیت افراد می شود که می تواند به مرور تاثیر نامطلوبی بر کل جامعه بگذارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، آموزش ، دانش آموز.