ارزیابی عملکرد قشر شنوایی در بیماران دیابتی نوع یک با استفاده از پاسخ دیررس شنیداری

هدف: دیابت اختلال شایعی است که منجر به عوارض متعددی از جمله اختلالات سیستم عصبی شنوایی مرکزی (CANS Central Auditory Nervous System;) می شود. پاسخ دیررس شنیداری ( Auditory Late Latency Response; ALLR) رویکرد نوروفیزیولوژیک خوبی در ارزیابی عملکرد CANS است. این مطالعه با هدف مقایسه ALLR در بیماران دیابتی وابسته به انسولین (نوع ۱) و افراد عادی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی و غیر مداخله ای، ALLR با استفاده از تون برست ۱۰۰۰ هرتز بر روی ۲۵ بیمار دیابتی نوع یک و ۲۵ فرد سالم همسان از نظر تحصیلات و جنس (شامل ۱۲ مرد و ۱۳ زن در هر دو گروه) با میانگین سنی ۴/۱ ±۲۸/۷۶ سال در بیماران و ۳/۶ ± ۲۹/۶۸ سال در گروه شاهد که از لحاظ آماری اختلاف معنی­داری نداشتند (۰/۴۷۵=p)، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t و آزمون همبستگی پیرسون (Pearson Correlation Tests; PCT) با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نهفتگی و دامنه ALLR در بیماران دیابتی در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (۰/۰۰۱>p). همچنین ارتباط قوی بین تاخیر ALLR و HbA۱c و مدت زمان ابتلا به دیابت مشاهده شد (۰/۰۰۱>p). نتیجه گیری: افزایش معنی دار نهفتگی و کاهش معنی دار دامنه ALLR در بیماران دیابتی نشان می دهد که پردازش اطلاعات شنوایی قشر مغز کندتر از افراد عادی است.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع یک ، پاسخ دیررس شنوایی ، دامنه ، نهفتگی