پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس شکرگزاری و حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان مبتلا به سرطان خون

مقدمه: سرطان خون، پنجمین سرطان رایج در بزرگسالان است که می­تواند برای فرد تهدیدکننده باشد. هدف از مطالعه حاضر، پیش­بینی رشد پس از آسیب بر اساس شکرگزاری و حمایت اجتماعی در زنان مبتلا به این بیماری بود. روش: طرح تحقیق مطالعه حاضر از نوع همبستگی و پیش­بینی بر اساس روش­های رگرسیون است. در این پژوهش، ۸۲ نفر از زنان مبتلا به سرطان خون بستری و سرپایی در بخش­های بیمارستان نمازی و درمانگاه مطهری، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه­های رشد پس از آسیب (تدسچی و کالهون،۱۹۹۶)، شکرگزاری (گودرزی، نوری و مرزوقی،۱۳۹۳) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت، داهلم، زیمت و فارلی، ۱۹۸۸)، استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده­ها نشان داد که بین شکرگزاری و حمایت اجتماعی با رشد پس از آسیب رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها می­توانند به طور معناداری رشد پس از آسیب را پیش­بینی کنند. نتیجه گیری: بر اساس این یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که آموزش­های مبتنی بر ارتقای شکرگزاری در این بیماران و تامین حمایت اجتماعی برای آنان، می­تواند زمینه ی ایجاد رشد پس از آسیب را ایجاد کند

کلیدواژه ها:

رشد پس از آسیب ، شکرگزاری ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، سرطان خون