ارتباط آمادگی بدنی ادراک شده با شایستگی حرکتی دانشجویان دختر

مقدمه: پژوهش ها در حوزه تربیت بدنی نشان داده است که ورزش به عنوان یک فعالیت جسمانی چه در سطح همگانی و چه قهرمانی، نقش مهم و چشمگیری در آمادگی بدنی ادراک شده افراد دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط آمادگی بدنی ادراک شده با شایستگی حرکتی دانشجویان بود. روش شناسی: بدین منظور ۱۹۶ نفر از دانشجویان دختر دوره کارشناسی از دانشگاه یزد در رده سنی ۲۲-۱۹ سال به صورت در دسترس، در این پژوهش شرکت کرده و پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده را تکمیل کردند. سپس آزمون های آمادگی جسمانی از شرکت کنندگان به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری و با نرم افزار spss نسخه ۲۳و در سطح معناداری ۰۵/۰ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی معناداری بین آمادگی بدنی ادراک شده و شایستگی حرکتی دانشجویان وجود ندارد و آمادگی بدنی ادراک شده نمی تواند هیچ کدام از مولفه های شایستگی حرکتی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن ضریب تعیین، آمادگی بدنی ادراک شده تبیین کننده شایستگی حرکتی دانشجویان نیست و توانایی پیش بینی آن را ندارد. بنابراین آمادگی بدنی ادراک شده برای بهبود شرایط جسمانی و شایستگی حرکتی عامل اثر گذاری نمی باشد.

کلیدواژه ها:

آمادگی بدنی ادراک شده ، آمادگی جسمانی ، خودپنداره بدن ، شایستگی حرکتی