شیوه و اصول آموزش زبان فارسی به فراگیران غیر فارسی زبان

زبان فارسی یا پارسی جزو قدیمی ترین زبان های دنیا و در کنار زبان یونانی، دومین زبان کلاسیک جهان محسوب می شود. فرهنگ بخش گسست ناپذیر از زبان است و آموزش زبان در ذات خود مفاهیم فرهنگی را منتقل می کند. آموزش و گسترش زبان فارسی از گران بهاترین میراث فرهنگی ایرانیان و در ارتباط با هویت مردم ایران نقش بسیار مهمی دارد. یکی از راه های گسترش این زبان، آموزش زبان فارسی است. آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دارای سابقه طولانی می باشد که زبان آموزان با اهداف گوناگونی از جمله علاقه، شناخت بیشتر، اهداف تجاری، سیاسی و یا مذهبی به یادگیری آن می پردازند. آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان یک حرفه است که باید مدرس علاوه بر تسلط کافی با روش و فنون تدریس هم آشنایی داشته باشد. روش این تحقیق تجزیه و تحلیل کتابخانه ای- مروری است که به شیوه توصیفی انجام گرفته و برای جمع آوری اطلاعات از مقالات، کتب، اسناد و پایگاه های اینترنتی معتبر در این حوزه بهره گرفته ایم. نتایج بررسی ها حاکی از آن است که دو رکن مهم مورد توجه در آموزش زبان فارسی مهارت گوش دادن و آموزش دستور زبان فارسی می باشد که با راهبردهایی می توان به تقویت آن ها در زبان آموزان غیرفارسی زبان منجر شد. از جمله روش های آموزش زبان فارسی می توان به روش شنیداری گفتاری، رویکرد ارتباطی، روش مستقیم و غیره اشاره کرد که هر کدام ویژگی های مخصوص به خود را دارند.

کلیدواژه ها:

زبان فارسی ، فراگیران ، غیرفارسی زبان ، آموزش زبان.