اثر سطوح مختلف پودر دانه رازیانه و سیاه دانه بر فراسنجه های تخمیر شکمبه و جمعیت پروتوزا گوسفندان سنجابی به روش برون تنی و درون تنی
محل انتشار: مجله تحقیقات تولیدات دامی، دوره: 12، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 45
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARGU-12-3_004
تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1402
چکیده مقاله:
مطالعه حاضر در قالب دو آزمایش به روش برونتنی و درونتنی طراحی و اجرا شد. در آزمایش اول (درونتنی)، تعداد ۱۸ راس بره چهار تا شش ماهه نژاد سنجابی با میانگین وزن ۷/۶±۸/۳۰ کیلوگرم به طور تصادفی به سه گروه با شش تکرار تقسیم شدند. تیمارها شامل: گروه شاهد (جیره پایه حاوی ۶۵ درصد کنسانتره و ۳۵ درصد علوفه بدون افزودنی)، گروه رازیانه (جیره پایه بهعلاوه ۲۰ گرم رازیانه در کیلوگرم کنسانتره) و گروه سیاه دانه (جیره پایه بهعلاوه ۲۰ گرم سیاه دانه در کیلوگرم کنسانتره) بودند. در آزمایش دوم (برونتنی)، سطوح صفر، ۵، ۲۵ و ۵۰ میلیگرم از پودر گیاه رازیانه و سیاه دانه به شیرابه شکمبه جمع آوری شده از شش راس بره نژاد سنجابی (گروه شاهد آزمایش اول) افزوده شد. شیرابه شکمبه در هر دو آزمایش از راه لوله مری گرفته شد. تولید گاز، pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی، کل اسیدهای چرب فرار، قابلیت هضم آزمایشگاهی و درونتنی ماده آلی و شمارش پروتوزوا اندازه گیری شد. در آزمایش درونتنی، همه جمعیتهای پروتوزوایی مطالعه شده در گروههای تیمار شده با رازیانه و سیاه دانه کاهش یافت (۰۵/۰P˂). در آزمایش برونتنی، افزودن دانه رازیانه سبب کاهش قابل توجهی در تولید گاز شد (۰۰۰۱/۰P˂) و میزان ماده آلی تجزیه شده و مقدار توده میکروبی در سطوح ۲۵ و ۵۰ میلیگرم رازیانه در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود (۰۵/۰P˂). غلظت نیتروژن آمونیاکی در همه سطوح سیاه دانه و در سطح ۵۰ میلیگرم رازیانه، کاهش معنیداری در مقایسه با گروه شاهد داشت (۰۵/۰P˂). جمعیت پروتوزوای کل و زیرخانواده انتودینینه تحت تاثیر هر دو تیمار رازیانه و سیاه دانه در شرایط آزمایشگاهی کاهش چشمگیری داشت (۰۰۰۱/۰P˂). نتایج این مطالعه نشان داد که دانه سیاه دانه و رازیانه اثر ضدپروتوزوایی داشته و میتوانند سبب کاهش جمعیتهای مختلف پروتوزوایی هم در شرایط درونتنی و هم برونتنی شوند. سطوح پایین رازیانه با تاثیر بر روند تخمیر شکمبه و کاهش تولید گاز میتوانند سبب بهبود بازدهی تخمیر از راه افزایش ماده آلی تجزیه شده شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه میرزائی چشمه گچی
دانشجوی دکتری، گروه علوم دامی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی
محمد مهدی معینی
دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی
حسن خمیس آبادی
استادیار، بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :