بررسی رابطه سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی و رضایت تحصیلی در دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته روانشناسی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی و رضایت تحصیلی در دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته روانشناسی ورودی سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ دانشگاه آموزش عالی تاکستان بود. بر اساس جدول مورگان تعداد افرادنمونه ۸۵ نفر تعیین شد و بااستفاده از نمونه گیری تصادفی ساده آزمودنی ها انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه استاندارد شناسایی سبک یادگیری وارک (۱۹۹۸)، پرسشنامه رضایت از تحصیل بحرانی و جوکار (۱۳۷۸) و تفاوت آخرین معدل کسب شده با معدل ترم اول دانشجویان استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاد ه از تحلیل همبستگی اسپیرمن و مدل رگرسیون خطی چندگانه و نرم افزار (SPSS-۲۲) انجام شد. یافته ها نشان داد که سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی و رضایت تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت معناداری دارند. سبک های یادگیری خواندنی و نوشتنی و دیداری می توانند ۴/۲۵ درصد از پیشرفت تحصیلی و ۱/۱۶ درصد ازرضایت تحصیلی را پیش بینی کنند. در نتیجه می توان گفت برای بهبود رضایت تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مدرسان باید به سبک های یادگیری دانشجویان توجه کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، رضایت تحصیلی