مقایسه رجحان نیمکره، بازداری رفتاری و سرکوبی بیانی و در دو تیپ افراد دارای اضطراب اجتماعی همراه با خجالت زدگی ، و افراد دارای اضطراب اجتماعی بدون خجالت زدگی

اضطراب اجتماعی که یکی از اختلالات شایع روانشناختی است به عنوان یک اختلال ناهمگون شناخته شده است و زیرگروه هایی از بیماران ممکن است ویژگی های متفاوتی داشته باشند. پژوهش حاضر به مقایسه یاختلال اضطراب اجتماعی با و بدون نشانه های تمایل به خجالت زدگی از لحاظ بازداری رفتاری، سرکوبی بیانی ،و رجحان نیمکره می پردازد. در پژوهش حاضر، ۹۰ دانش آموز دبیرستانی (در غالب سه گروه ) با روش نمونه -گیری خوشه ای و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه تشخیصی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای غربال اولیه گروه ها از سیاهه فوبیای اجتماعی کانور()(SPIN۲۰۰۰) و پرسشنامه خجالت زدگی لری و مدوز(۱۹۹۱) و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پنج عاملی جکسون (۲۰۰۹)، تنظیم هیجان گروس و جان (۲۰۰۳) و رجحان نیمکره زنهاوسرن (۱۹۷۸) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون خی دو تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین گروه دارای اضطراب اجتماعی بدون نشانه های تمایل به خجالت زدگی با میانگین گروه عادی در عامل بازداری رفتاری و مبانگین گروه اضطراب اجتماعی با نشانه های تمایل به خجالت زدگی با میانگین گروه عادی در عامل سرکوبی بیانی تفاوت داشت . همچنین نتایج نشان داد که رجحان نیمکره یراست با اضطراب اجتماعی بدون نشانه های تمایل به خجالت زدگی و رجحان نیمکره ی چپ با اضطراب اجتماعی همراه با نشانه های تمایل به خجالت زدگی در ارتباط است . این یافته ها اهمیت بازداری رفتاری ورجحان نیمکره راست را در اضطراب اجتماعی بدون نشانه های تمایل به خجالت زدگی ، و سرکوبی بیانی ورجحان نیمکره چپ را در اضطراب اجتماعی با نشانه های تمایل به خجالت زدگی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، خجالت زدگی ، بازداری رفتاری ، سرکوبی بیانی ، رجحان نیمکره