اثرات سطح و منبع مختلف روغن بر عملکرد رشد و تولید مثلی، فاکتورهای خونی و قابلیت هضم مواد مغذی میش های کردی

یکی از شاخص­های مهم و موثر در تغذیه و افزایش بهره­وری گوسفند، سطح انرژی به­کار رفته در جیره می­باشد. با هدف مطالعه بررسی اثر سطح و منبع مختلف روغن بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی میش­های کردی، از ۵۶ راس میش نژاد کردی غیرآبستن با میانگین سنی یک­ساله و میانگین وزنی ۵/۲±۳۵/۴۱ کیلوگرم به مدت ۶۰ روز (۱۴ روز دوره عادت پذیری) در طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار و هشت تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی به­ترتیب شامل: ۱- جیره پایه بدون روغن، ۲- جیره پایه حاوی دو درصد روغن آفتابگردان، ۳- جیره پایه حاوی دو درصد روغن کانولا، ۴- جیره پایه حاوی دو درصد پیه، ۵- جیره پایه حاوی چهار درصد روغن آفتابگردان، ۶- جیره پایه حاوی چهار درصد روغن کانولا و ۷- جیره پایه حاوی چهار درصد پیه بود. مقدار خوراک مصرفی به­صورت روزانه و افزایش وزن در کل دوره محاسبه و ثبت شد. فراسنجه­های خونی شامل کلسترول، تری­گلیسرید، گلوگز و آلبومین در هفته پایانی آزمایش اندازه­گیری شد. بعد از زایش نیز فراسنجه­های تولیدمثلی نظیر نرخ بره­زایی، دوقلوزایی، مرده­زایی و آبستنی محاسبه گردید. نتایج نشان داد، بیشترین نرخ آبستنی (۱۰۰درصد)، بره­زایی (۱۲۵ درصد) مربوط به میش­های دریافت کننده جیره­های دارای دو درصد روغن پیه و چهار درصد روغن آفتابگردان بود. بیشترین افزایش وزن بدن و بهترین (کمترین) ضریب تبدیل خوراک در میش­های مصرف کننده جیره دارای دو درصد روغن آفتابگردان بود که تفاوت معنی­داری با گروه شاهد داشت. ولی با سایر گروه­ها این اختلاف غیر معنی دار بود. غلطت تری­گلیسیرید، غلظت پروتئین کل پلاسما و آلبومین پلاسما تحت تاثیر منابع روغن و چربی در جیره ها قرار نگرفت و هیچ گونه تفاوت معنی­داری بین جیره­ها مشاهده نشد. میانگین ضرایب قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، چربی خام و ماده آلی مواد مغذی بین تیمارها، تفاوت معنی­داری وجود داشت. به­طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که بین دو و چهار درصد روغن­های استفاده شده در جیره تفاوت معنی­دا ی وجود نداشت و به منظور کاهش نرخ هزینه های مصرفی میزان دو درصد در جیره پیشنهاد می­گردد.

کلیدواژه ها:

پیه ، روغن آفتابگردان ، روغن کانولا ، میش کردی ، نرخ آبستنی