تاثیرپذیری رواناب و رسوب تولیدی از سطوح مختلف پوشش کاه و کلش کلزا در کرت های کوچک آزمایشگاهی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WMJI-5-19_003
تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1402
چکیده مقاله:
فرسایش نامتعادل خاک یکی از خطراتی است که با تولید فراوان رواناب و رسوب، منابع طبیعی قابل دسترس جوامع را تهدید میکند. به کارگیری اصول حاکم بر استفاده از حفاظت کنندههای آلی و غیر آلی خاک می تواند گامی موثر برای مقابله با آن باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مقادیر مختلف پوشش کاه و کلش کلزا بر تغییرات رواناب و رسوب خاک لومی – شنی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. بدین منظور باران با شدت ۵۰ میلیمتر بر ساعت و بارش ۱۰ دقیقهای در مقیاس کرتهای ۵/۰ مترمربع و سه تکرار، با مقادیر پوششی ۲۵ و ۵۰ درصد کاه و کلش کلزای مزارع صنعتی دشت ناز واقع در شهر ساری با استفاده از شبیه ساز باران موجود در دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری شبیه سازی شد. نتایج نشان داد کاربرد هر دو سطح مطالعاتی پوشش کاه و کلش کلزا تاثیر معنی دار (۰۵/۰p-value<) در کاهش رواناب و رسوب داشته است. رواناب و رسوب در سطح پوشش ۲۵ درصد به ترتیب برابر ۲/۹ و ۵/۴۲ و برای پوشش ۵۰ درصد به ترتیب برابر ۱/۴۶ و ۳/۷۱ کاهش پیدا نمودهاست و با افزایش مقادیر این کاه و کلش میزان رواناب و رسوب نیز روند کاهشی بیش تری داشتهاست بهطوری که سطح پوشش ۵۰ درصد میزان حجم رواناب و رسوب را نسبت به سطح ۲۵ درصد پوشش حدود پنج و دو برابر کاهش داده است. نتایج این پژوهش بر اهمیت استفاده از حفاظت کننده آلی سازگار با محیط زیست به عنوان یک روش زیستی مناسب و جایگزین اقدامات هزینهبر و کم بازده حفاظت آب و خاک اشاره میکند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهین کله هوئی
دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
عطااله کاویان
دانشیار گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری و نویسنده مسئول
لیلا غلامی
استادیار گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
زینب جعفریان
دانشیار گروه مهندسی مرتعداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.