تاثیر یک دوره برنامه حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره برنامه حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بود. روش بررسی: برای اجرای این پژوهش، ۲۰ فرد مبتلا به بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک با میانگین سن ۲/۷±۱۳/۶ سال و قد ۱۳/۹±۱۵۳/۳ سانتی متر و وزن ۹/۶±۴۴/۴ کیلوگرم، به صورت داوطلب در تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی، به دو گروه تجربی (۱۰=N) و گروه کنترل (۱۰=N) تقسیم شدند. ابتدا، محقق برای آزمودنی ها، مراحل و نحوه برگزاری آزمون ها و برنامه تمرین را توضیح داد. سپس، قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری شد. درنهایت، آزمون ها به این صورت گرفته شد: از حالت نشسته روی تکیه گاه بلندشدن و راه رفتن به صورت متوالی با پاشنه پنجه، برای سنجش تعادل پویا. درنهایت، گروه تجربی مدت ۴ هفته، هفته ای ۳ جلسه و هر جلسه، ۴۵ دقیقه برنامه تمرین اصلاحی را انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرینی نکردند. بعد از ۴ هفته، هر دو گروه دوباره آزمون های فوق را انجام دادند. در پایان، برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل و تی هم بسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد یک دوره تمرین حرکات اصلاحی در آزمون، بر متغیرهای طول گام (۰/۰۱۲=P) و انتهای حرکت (۰/۰۳۰=P) تاثیر معناداری دارد؛ اما، بر متغیر سرعت (۰/۰۸۳=P) تاثیر معناداری ندارد. همچنین، بین دو گروه در دو متغیر طول گام (۰٫۰۲=P) و انتهای حرکت (۰/۰۱۰=P) اختلاف معناداری وجود دارد؛ اما، در متغیر سرعت گام (۰/۱۴۱=P) اختلاف معناداری وجود ندارد. در آزمون راه رفتن به صورت متوالی با پاشنه پنجه نیز بر متغیر سرعت راه رفتن (۰/۰۰۱=P) تاثیر معنادار است؛ اما بر متغیرهای انتقال وزن (۰/۰۱۲=P) و شاخص بلندشدن (۰/۹۵=P) تاثیر معنادار نیست. در مقایسه دو گروه، در متغیر سرعت راه رفتن (۰/۰۰۰=P) اختلاف معناداری وجود دارد و در متغیرهای انتقال وزن (۰/۰۱۰=P) و شاخص بلندشدن (۰/۷۳=P) اختلاف معناداری وجود ندارد.  نتیجه گیری: باتوجه به نتایج، می توان گفت یک دوره تمرین حرکات اصلاحی برای بهبود بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک مناسب است.

کلیدواژه ها:

Idiopathic scoliosis ، Dynamic balance ، Corrective exercises ، اسکولیوز ایدیوپاتیک ، تعادل پویا ، حرکات اصلاحی