اثربخشی درمان هیجان محور بر بهبود انعطاف پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی زنان افسردهدارای تعارضات زناشویی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان هیجان محور بر بهبود انعطاف پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی زنان افسرده دارایتعارضات زناشویی می باشد. نمونه پژوهش شامل ۳۰ ( ۱۵ نفر گروه آزمایش، ۱۵ نفر گروه کنترل) از زنان افسرده دارای تعارضاتزناشویی بود که به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروهکنترل بود و به ابزارهای پژوهش که عبارت بودند از پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی کانور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامهباورهای فراشناختی کیفیت زندگی (۳۰ - MCQ) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس (مانکوا) استفاده شد. نتایجحاصل از تحلیل داده ها نشان داد، درمان هیجان محور باعث افزایش انعطاف پذیری روانشناختی و کاهش باورهای فراشناختی کیفیتزندگی زنان افسرده گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان محور ، انعطاف پذیری روانشناختی ، کیفیت زندگی ، زنان افسرده ، تعارضات زناشویی