ارزیابی برداشت چوب و دام بر تخریب جنگل با مدل بهینه تخریب

طرح­های جنگلداری اغلب از اثرها و پیامدهای ناسازگار محیط زیستی مانند بهره برداری بی­رویه چوب و چرای دام برخوردارند. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر برداشت چوب و دام بر تخریب جنگل خیرود نوشهر با استفاده از مدل بهینه تخریب جنگل و در چهار سناریوی وضعیت موجود، بدون برداشت چوب، بدون دام، و بدون برداشت چوب و دام است. واحدهای همگن محیط­زیستی با استفاده از منابع اکولوژیکی تهیه و مجموعه فعالیت­های انسانی انجام­شده و شدت اثرهای آن­ها در واحدهای همگن محیط­زیستی به­دست آمد. پس از پیش­بینی ضرایب مدل در سناریوهای ذکر­شده اقدام به مقایسه آماری خروجی­ها و بررسی معناداری تغییرات شد. مقایسه آماری ضرایب تخریب در چهار سناریو با توجه به غیرنرمال بودن داده­ها با استفاده از آزمون کروسکال والیس انجام شد. بر اساس سطح معناداری به­دست آمده تفاوت معناداری بین ضرایب تخریب سناریوهای مختلف وجود دارد. میانگین ضرایب تخریب در در هر یک از سناریوهای وضعیت موجود، حذف دام، حذف برداشت چوب و حذف هر دو فعالیت به­ترتیب برابر با ۴۹/۱، ۷۲/۰، ۹/۰ و ۳/۰ به­دست آمد. بر اساس نتایج پژوهش، دام مهم­ترین عامل تخریب جنگل و پس از آن بهره­برداری چوب قرار دارد. مدل مورد استفاده در این پژوهش به­عنوان یک سیستم پشتیبان تصمیم­گیری قابلیت بالایی در پیش­بینی و مقایسه سناریوها و سیاست­های مختلف مدیریتی در جنگل دارد و با استفاده از این مدل می­توان قبل و بعد از اجرا طرح جنگلداری اثرهای اجرای طرح را به­خوبی ارزیابی کرد.

کلیدواژه ها:

جنگل خیرود ، ضریب تخریب ، مدیریت جنگل ، واحد همگن محیط زیستی