نقش کنترل منفی ژن شبه استریکتوسیدین سینتاز-۷ در مقاومت گیاه آرابیدوپسیس تالیانا به تنش شوری
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 55
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NBR-5-2_002
تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1402
چکیده مقاله:
ژنهای شبهاستریکتوسیدین سینتاز یک خانواده ژنی آرابیدوپسیس است که ژنهای اورتولوگ آنها در بقیه گیاهان کدکننده آنزیم کلیدی مسیر بیوسنتزی ایندول آلکالوئیدهای مونوترپن هستند. بیان ژن SSL۷ آرابیدوپسیس بلافاصله پس از تیمار با مولکول های پیام رسانی نظیر SA، متیل جازمونات و اتیلن القا می شود. در این آزمایش به منظور مطالعه کارکرد ژن شبه استریکتوسیدین سینتاز - ۷ (SSL۷) از ژنوتیپ وحشی گیاه آرابیدوپسیس تالیاناCol-۰ (شاهد) و لاین سرکوب شده ژن SSL۷ (ssl۷) از طریق درج T-DNA استفاده شد. تحلیل داده ها برمبنای آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. فاکتورها شامل دو ژنوتیپ و پنج سطح شوری شامل صفر، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی مولار NaCl بود. سرکوب ژن SSL۷ در جهش یافته ssl۷ با استفاده از qRT-PCR تایید شد. بیان ژن های واکنش گر به تنش شوری شامل P۵CS۱، NCED۳، AAO۳ و RD۲۹A در زمانهای ۳ و ۶ ساعت پس از اعمال تیمار NaCl در غلظتmM ۱۵۰ نشان داد که چهار ژن مذکور در موتانت ssl۷ در هر دو زمان پس از تیمار میزان بیان بالاتری نسبت به مقدار بیان در ژنوتیپ Col-۰ نشان دادند. میزان فعالیت تعدادی از آنزیم های آنتیاکسیدان در غلظت های مختلف NaCl در هر دو ژنوتیپ اندازه گیری شد. میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز (POD)، آسکوربات پراکسیداز (APX) و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) در موتانت ssl۷ به طور معنی داری در سطح احتمال ۱ درصد بیشتر از Col-۰ بوده است. برعکس، فعالیت آنزیم کاتالاز (CAT) در موتانت کاهش یافت. بنابراین، نتایج نشان داد که ژن SSL۷ احتمالا در مسیر مربوط به پاسخ به تنش شوری وابسته به سالیسیلیک اسید در گیاه آرابیدوپسیس نقش دارد و میتواند به طریق کنترل منفی عمل کند.
کلیدواژه ها:
antioxidant enzymes ، gene silencing ، reverse genetics ، stress-responsive gene ، T-DNA knockout mutant ، آنزیم های آنتی اکسیدان ، خاموشی ژن ، ژنتیک معکوس ، ژن های واکنش گر به تنش ، لاین سرکوب شده T-DNA
نویسندگان
Pardis Ghorbani Salkuyeh
University of Guilan, Rasht
Mohammad Mehdi Sohani
University of Guilan, Rasht
Amin Abedi
University of Guilan, Rasht
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :