تاثیر پوشش خوراکی ایزوله پروتئین سویا و تیتانیوم دی اکسید بر کیفیت و عمر انباری ارقام انگور حسینی و قزل اوزوم

از مهم­ترین عوامل محدود کننده عمر حبه­های انگور می­توان به از دست رفتن آب و پوسیدگی­های قارچی پس از برداشت اشاره نمود. در این پژوهش، خوشه­های یکنواخت و عاری از هرگونه بیماری و آسیب فیزیکی دو رقم انگور (قزل­اوزوم و حسینی) با استفاده از پوشش خوراکی حاوی نانوذرات تیتانیوم­ دی­اکسید (TiO۲) و ایزوله پروتئین سویا (جهت کنترل پوسیدگی پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی) و بدون پوشش خوراکی (کنترل) بسته­بندی شدند. سپس خوشه­ها به مدت ۳۱ روز در سردخانه­ای با دمای ۱±۰ درجه سانتی­گراد و رطوبت نسبی ۵±۹۰ درصد نگهداری شدند و ویژگی­هایی نظیر درصد ریزش حبه­ها، مواد جامد محلول کل (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، pH، محتوای فنول کل، رنگ و شفافیت حبه­های انگور، فعالیت آنتی­اکسیدانی و میزان قند کل حبه­های انگور در فواصل زمانی ۶ روزه اندازه­گیری شدند. آنالیز آماری نتایج به دست آمده نشان داد که تیمار با نانوذرات TiO۲ تاثیر معنی­داری را در کاهش ریزش حبه­های انگور نسبت به نمونه­های کنترل داشت. این تیمار موجب بهبود طعم و مزه، بازارپسندی و کیفیت ظاهری بهتری در مقایسه با نمونه­های بدون تیمار نانوذرات TiO۲ گردید. همچنین نمونه­های تیمار شده با نانوذرات TiO۲ و ایزوله پروتئین سویا میزان TSS، TA، فعالیت آنتی­اکسیدانی و قند کل، میزان فنول کل بالاتری را از خود نشان دادند. مشاهده گردید هر دو رقم میوه انگور تیمار شده با نانو ذرات TiO۲ و ایزوله پروتئین سویا نسبت به نمونه­های شاهد کیفیت بالاتری در پایان دوره انبارداری از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

Edible coating ، Soy protein isolate ، TiO۲ ، Grapes ، وشش خوراکی ، ایزوله پروتئین سویا ، تیتانیوم دی اکسید ، انگور