بررسی ارتباط ابعاد فرهنگ ایمنی و سابقه حوادث ناشی از کار و ارائه راهکارهای ارتقاء فرهنگ ایمنی در خط۳ شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه

زمینه و اهداف: رویکرد کنشگرایانه موجب ایجاد محیط ایمن، کاهش حوادث، افزایش بهره وری و صیانت از نیروی کار می شود. هدف مطالعه بررسی فرهنگ ایمنی و ارتباط آن با حوادث کاری و ارائه راهکارهای ارتقاء فرهنگ ایمنی می باشد.مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری، کارکنان بخش عملیاتی و نگهداری خط سه شرکت بهره برداری مترو بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه فرهنگ ایمنی است و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مقدار ۷/۰ محاسبه شده و روایی پرسشنامه نیز از طریق محتوا تایید شد. داده ها با SPSS ۲۲ تحلیل و ارزیابی شد. همچنین ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه رعایت شد.یافته ها: به لحاظ سابقه کاری ۴/۵۰% از افراد سابقه کمتر از ۱۰ سال داشتند و ۵% دچار حادثه شده اند. نمره کل فرهنگ ایمنی ۴۵/۳ از ۵ محاسبه شد. بیشترین و کمترین همبستگی به ترتیب تعهد مدیریت با ۹۴۹/۰ و الویت به ایمنی با ۱۵۶/۰ بدست آمد. سطح تبادل اطلاعات، محیط کار و فرهنگ ایمنی در وضعیت نامطلوب قرار دارند. میانگین نمره فرهنگ ایمنی بر حسب متغیر سابقه کار اختلاف وجود دارد و برحسب داشتن یا نداشتن سابقه حادثه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: وضعیت فرهنگ ایمنی مثبت ارزیابی گردید. تعهد مدیریت از مهم ترین عوامل موثر بر فرهنگ ایمنی است و الویت به ایمنی، تبادل اطلاعات و محیط کار به عنوان عامل اصلی در کاهش نمره فرهنگ ایمنی شناسایی گردید. در ارتقاء فرهنگ ایمنی، برقراری نظام پیشنهادات ایمنی مستقل بدور از تهدید و تنبیه، معرفی افراد برتر ایمنی برای تحلیل فنی و مشارکت در جلسات ایمنی موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ایمنی ، رفتار ، حوادث ، اقدامات کنترلی ، مترو