رابطه خشکسالی با کیفیت آب های زیرزمینی دشت ابهر با استفاده از SPI و نمودارهای شولر، پایپر و ویلکوکس

دسترسی به منابع آب از دیدگاه کمی و کیفی لازمه حیات انسان و فعالیتهای بشری است. لذا حفاظت از این منابع بخصوص آبهای شیرین به عنوان یکی از مهمترین عوامل حفظ سلامت و توسعه همه جانبه جوامع مطرح می باشد. پرواضح است که در اولین قدم برای حفاظت و بهره برداری بهینه از این منابع باید آگاهی و شناخت دقیقی از پتانسیل این منابع داشته باشیم و با انجام پایش های مستمر آگاهی همه جانبه ای را به خصوص از تغییرات کیفی آنها بدست آورده و زمینه های ایجاد توسعه پایدار را فراهم نمائیم. نتایج این بررسی نشان می دهد که خشکسالی های متناوب و مستمر در سالهای اخیر افت سطح آب زیرزمینی این دشت را شدیدتر نموده و با وجود استقرار صنایع مختلف با آلودگی های تبعی خود و ازدیاد مصرف کودهای شیمیایی در تمامی دشت، تغییر چندانی در کاهش کیفیت شیمیایی منابع آب زیرزمینی بوجود نیامده است. نتایج بدست آمده از تفسیر دیاگرامها و نمودارها نمایانگر آن هستند از نظر کشاورزی حدود ۶۳ درصد از منابع انتخابی در رده C۲S۱ و ۳۷ درصد مابقی در رده C۳S۱ قرار می گیرند. از نظرمصارف صنعتی حدود ۸۲ درصد از نمونه ها از نوع خورنده می باشند و ۱۶ درصد نمونه ها از نوع رسوبگذار محسوب می گردند، تنها ۲ درصد مابقی نمونه ها از نوع متعادل می باشند. حدود ۵۵ درصد از نمونه آبها در رده آبهای سخت و ۲۳ درصد در رده کاملا سخت و مابقی (۲۲ درصد) بعنوان آب های نسبتا سخت معرفی می شوند. بیش از ۷۰ تا ۸۰ درصد نمونه ها از نظر شرب در رده خوب و مابقی در رده قابل قبول و تنها حدود ۳ درصد در رده متوسط قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

شاخص های کیفیت ، SPI ، نمودار شولر ، پایرو ، ویروکات ، دشت ابهر