بررسی تاثیر سرمایه فکری بر دوسوتوانی نوآوری با توجه به نقش متغیرهای جهت گیری نوآوری و قابلیت هایپویا

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه فکری بر دوسوتوانی نوآوری با توجه به نقش متغیر تعدیلگر جهت گیری نوآوری و متغیر میانجیقابلیت های پویا می باشد. در این مطالعه جهت نگارش مبانی نظری پژوهش و بررسی پیشینه پژوهش های گذشته، از مطالعات کتابخانه ای استفاده شد.این پژوهش از نظر هدف کاربردی بوده و بر حسب روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارکنان حوزه ستادیدانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد تشکیل می دهد. تعداد افراد نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد و از روش نمونه گیری تصادفیساده استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها چهار پرسشنامه سرمایه فکری، دوسوتوانی نوآوری، جهت گیری نوآوری و قابلیت های پویا برگرفته ازمطالعه فرزانه و همکاران ۲۰۲۲ بود. جهت بررسی روایی از سه روش تحلیل عاملی تاییدی، میانگین واریانس استخراج شده و روش فورنل و لارکراستفاده شد. پایایی ابزار تحقیق با دو شاخص آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی شد. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از مدل سازی معادلاتساختاری استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای بر قابلیت های پویا در بین کارکنان ستادی دانشگاهعلوم پزشکی شهید صدوقی یزد تاثیر معنی دار دارد. قابلیت های پویا بر دوسوتوانی نوآوری در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقییزد تاثیر معنی دار دارد. قابلیت های پویا در تاثیر سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای بر دوسوتوانی نوآوری در بین کارکنان ستادی دانشگاه علومپزشکی شهید صدوقی یزد نقش میانجی دارد. جهت گیری نوآوری در تاثیر قابلیت های پویا بر دوسوتوانی نوآوری در بین کارکنان ستادی دانشگاه علومپزشکی شهید صدوقی یزد نقش تعدیلگر ندارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، دوسوتوانی نوآوری ، جهت گیری نوآوری ، قابلیت های پویا