بررسی چند اصل تعلیمی- تربیتی از دیدگاه مولانا
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 63
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-5-18_007
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
مثنوی و اشعار مولانا دارای دو جنبه عام و خاص است که جنبه عام شامل حکایات و تمثیلات است و جنبه خاص معناشناسی است. اشعار و آثار مولانا ازآبشخور قرآن بهره گرفته و جاودان مانده است. یکی از خصوصیات منحصر به فرد اشعار مولانا که همواره انسان را شیفته خود میکند، طرز بیان مسایل تعلیمی و اندرزی است. به جرات میتوان گفت که مهمترین موضوع در آثار مولانا و به ویژه مثنوی، عناصر تعلیمی- تربیتی، اخلاقی و ارزشی است. مولانا در اکثر اشعارش ابتدا ذهن خواننده را برای به نتیجه رساندن یک تمثیل در مسیر معرفتی که مدنظرش است باز میکند و سپس به بیان داستان پرداخته و در انتها نتیجهگیری را به دست خواننده میسپارد، چرا که هم او مرشد به حقی است و هم خوانندگانش مریدان شایستهای و لذا بدون گفتن صریح نتیجه نهایی خواننده را به مسیر درست حقیقت بدون نگرانی از انحراف او هدایت میکند و این بهترین الگوی تربیتی و رشد میتواند باشد. بررسی همه عناصر تعلیمی در مثنوی معنوی در حوصله این مقاله نیست و در اینجا فقط به سه الگوی تعلیمی- تربیتی تنبیه، تشویق و خاموشی پرداخته خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی رضا یوسفی
دانشیار گروه فلسفه تعلیم و تربیت- دانشگاه علوم پزشکی اصفهان- ایران
فروغ منصوری
مربی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد ایذه- ایران