ارتباط بین هیپوناترمی و مشخصه های بالینی و اکوکاردیوگرافیک دارای ریسک بالا در بیماران دچار نارسایی حاد قلبی

سابقه و هدف: نارسایی قلبی با کاهش توانایی قلب در فراهم ساختن جریان خون کافی یا پر شدن آن با خون تعریف می شود. هیپوناترمی شایع ترین اختلال الکترولیتی در بیماران نارسایی قلبی است که با افزایش ناتوانی و مرگ و میر همراه می باشد. هدف ما از این مطالعه بررسی ارتباط بین هیپوناترمی با مشخصه های کلینیکال و اکوکاردیوگرافیک دارای ریسک بالا در بیماران نارسایی قلبی حاد بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی ۲۷۱ بیمار دچار نارسایی قلبی حاد سیستولیک بستری در بیمارستان فاطمه زهرا ساری، بین سال های ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۸ انجام شد. بیماران به دو گره هیپوناترمیک و نرموناترمیک تقسیم شدند. علائم حیاتی، متغیرهای اکوکاردیوگرافیک، شاخص توده بدنی و ریسک فاکتورهای شایع قلبی عروقی بین دو گروه با استفاده از نرم افزار۱۸ SPSS مقایسه شدند. یافته ها: ۱۳۰ بیمار (۴۸ درصد) مرد و ۱۴۱ بیمار (۵۲ درصد) زن بودند. سن متوسط جمعیت مورد مطالعه ۰۲/۱۴± ۹۰/۶۹ سال بود. بیماران هیپوناترمیک دارای شاخص توده بدنی و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک پایین تر و شمارش پلاکتی بالاتر در مقایسه با افراد نرموناترمیک بودند (۰۱/۰، ۰۰۲/۰، ۰۰۵/۰ و ۰۴۷/۰P=). همچنین تمایلی به طرف شیوع بالاتر نارسایی میترال فانکشنال متوسط تا شدید در افراد هیپوناترمیک در مقایسه با نرموناترمیک ها وجود داشت (۰۷۶/۰P=). آنالیز رگرسیون خطی نشان داد هیپوناترمی پیش بینی کننده مستقل هیپوتانسیون وعدم ثبات همودینامیک در این بیماران است. استنتاج: بر اساس مطالعه حاضر، بیماران نارسایی قلبی دچار هیپوناترمی در خطر بالاتر هیپوتانسیون، کاشکسی و افزایش تجمع پلاکتی قرار دارند و همین امر آن ها را درخطر بالاتر ناتوانی و مرگ و میر قلبی عروقی نیز قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

left ventricular dysfunction ، heart failure ، hyponatremia ، hypotension ، دیسفانکشن بطن چپ ، نارسایی قلبی ، هیپوناترمی ، هیپوتانسیون