رابطه ورزش و فعالیت بدنی با اقدامات مرتبط با خودکشی در دانشجویان دانشگاه کاشان

هدف این مطالعه بررسی ارتباط ورزش و فعالیت بدنی با اقدامات مرتبط با خودکشی در دانشجویان بود. بدین منظور ۳۴۸ داوطلب با دامنه سنی ۲۳.۳۲۵.۴۶ سال از دانشگاه کاشان انتخاب شدند. این پژوهش از نوع مطالعه پیمایشی بوده و برای جمع آوری داده های تحقیق از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. جهت سنجش متغیر اقدام به خودکشی و میزان فعالیت بدنی دانشجویان به ترتیب از فرم کوتاه شده پرسشنامه (SBQ-R ) و نسخه کوتاه پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی استفاده شده است. در این مطالعه، برای بررسی اثر دو عامل فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی بر اقدام دانشجویان به خودکشی از تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شده است. همچنین از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه مشارکت ورزشی، فعالیت بدنی و اقدام به خودکشی استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون بیانگر رابطه معنادار و منفی بین میزان مشارکت ورزشی و میزان فعالیت بدنی دانشجویان با اقدام به خودکشی می باشد. در این میان شدت همبستگی بین میزان فعالیت بدنی با اقدام به خودکشی با مقدار ۰.۲۳۳-=r بیشتر از شدت همبستگی میزان مشارکت ورزشی با اقدام به خودکشی با مقدار ۰.۱۲۵-=r بود. نظر به اهمیت شیوه ها و راهکارهای پیشگیرانه به دلیل بالا بودن فراوانی خودکشی و اقدام به آن در بین جوانان نسبت به سایر گروه های سنی، ورزش و فعالیت بدنی منظم در مقایسه با سایر روش ها، بهترین، مقرون به صرفه ترین، سهل ترین و مفیدترین شیوه برای کاهش اضطراب و افسردگی و سایر اختلالات روانی زمینه ساز خودکشی است و می بایست به عنوان درمان و راهکاری پیشگیرانه در گروه های سنی مختلف و خصوصا جوانان لحاظ گردد.

کلیدواژه ها:

ورزش ، خودکشی ، افسردگی ، سلامت روان