بررسی رابطه عدم تجانس هیئت مدیره و ساختار مالکیت بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

موضوع نظریه نمایندگی، مطالعه تعارض بین مالک و نماینده است. این تضاد از متفاوت بودن اهداف آنها ناشی می شود. در رابطه نمایندگی فرض می شود که هر یک از طرفین سعی دارند منافع خود را حداکثر کنند. فرض وجود تضاد منافع بین مالک و نماینده (مدیر) موجب می شود که هر یک برای حداکثر کردن منافع خود تلاش کنند. به منظور کاهش مسائل نمایندگی، سازوکارهای مختلفی در ادبیات مالی بیان شده است که یکی از مهم ترین آنها، نظام راهبری شرکت است. نظام راهبری شرکت، بیانگر فرایند نظارت و کنترل بر مدیریت شرکت، به منظور حصول اطمینان از همسویی عملکرد آنها با منافع سهامداران است و مهم ترین عناصر آن عبارت اند از: سهامداران و نحوه مالکیت آنها، اعضای هیئت مدیره و ترکیب آن و غیره. بنابراین، می توان گفت که فلسفه اصلی که وجود مسائل نمایندگی، به نوبه خود می تواند تصمیم های تامین مالی (ساختار سرمایه) شرکت ها را تحت تاثیر قرار دهد. عدم تجانس هیات مدیره بر عملکرد شرکت و استراتژی های شرکت تاثیر می گذارد. این ویژگی هیات مدیره، ارزش ها، بینش های شناختی واحد تجاری را تحت تاثیر قرار می دهد. جامعه آماری تحقیق کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی ۱۳۹۳- ۱۳۹۷ می باشد که تعداد ۱۴۸ شرکت به عنوان نمونه نهایی تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. داده های گردآوری شده شرکت ها با استفاده از تحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزارهای Eviews و stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون و آزمون فرضیات نشان می دهد از بین ویژگی های هئیت مدیره در نظر گرفته شده در تحقیق سطح دانش مالی هیئت مدیره تاثیر معناداری بر عملکرد شرکت ها دارد. اما نتایج شواهد معناداری از تاثیر ترکیب هیئت مدیره و جنسیت هیئت مدیره بر عملکرد شرکت ها نشان ندادند. همچنین نتایج نشان دادند ساختار مالکیت بر رابطه بین ترکیب هیئت مدیره و عملکرد شرکت تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

تجانس هیئت مدیره ، حاکمیت شرکتی ، ساختار مالکیت ، عملکرد شرکت.