واکاوی مسئله کم رویی دانش آموزان وراهکارهایی مناسب برای بهبود آن

کم رویی عاملی بازدارنده برای رشد شخصیت اجتماعی دانش آموزان است و موجب منزوی شدن دانش آموزان می گردد که منزوی شدن دانش آموزان باعث شکوفا نشدن استعداد های آن ها خواهد شد، کم رویی یک مانع جدی برای رشد قابلیت های فردی است مسئله موردبررسی از نوع تحقیقات کاربردی با روش توصیفی ورویکرد اصلاحی جهت بهبود عملکرد دانش آموزان در زمینه ارتباطی وهم درسی انجام شده است .شیوه ی جمع آوری اطلاعات،پرسشنامه استنفورد(۱۹۹۷)، مشاهده ومصاحبه وبرای تفسیراطلاعات ازرویکردتوصیفی -تحلیلی استفاده شده است .پس از توصیف مسئله ،راهکارهایی نظیر: مسولیت دادن به دانش آموزان،شرکت در مسابقات ورزشی مدرسه ،اجرا کردن مراسم صبحگاه در آیتم های مختلف ،شرکت درکار های گروهی ،شاهنامه خوانی توسط دانش آموزان به اجرا در آمدکه نتبجه مطلوب در وضعیت درسی وهم رفتاری واجتماعی دانش آموزان حاصل شد.نقش اولیای دانش آموزان ومعلم درکاهش وافزایش کم رویی آن بسیارموثربوده وتشویق وترغیب دانش آموزان برای شرکت در کار گروهی نقش بسزایی در افزایش اعتمادبه نفس آن ها دارد.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، کم رویی ، درسی ، مسئله .