اثرات آنتی اکسیدانی مقایسه ای گالیک اسید و نانوفیتوزوم گالیک اسید بر رفتارهای شبه اضطرابی و استرس اکسیداتیو القا شده با استرپتوزوتوسین در موش صحرایی.

استرس اکسیداتیو به عنوان اختلال در تعادل بین تولید گونه های فعال اکسیژن و دفاع آنتی اکسیدانی تعریف می شود و در بروز رفتارهای اضطرابی نقش دارد. در این مطالعه، اثرات محافظت عصبی گالیک اسید و نانوفیتوزوم گالیک اسید بر رفتار شبه اضطرابی ناشی از استرس اکسیداتیو در مدل موش رت القا شده با استرپتوزوتوسین (STZ) بررسی شد. موش ها به طور تصادفی به ۵ گروه کنترل، نانوفیتوزوم گالیک اسید، بیمار (STZ) و ۲ گروه تیمار تقسیم شدند. گروه بیمار و ۲ گروه تیمار تحت عمل جراحی قرار گرفتند و استرپتوزوتوسین (STZ) را با تزریق درون بطنی-مغزی دریافت کردند. سپس گروه های تیمار، گالیک اسید (GA) و نانوفیتوزوم گالیک اسید (GA-NP) را با دوز ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم به مدت ۲۱ روز به صورت خوراکی دریافت کردند. در انتها، تمام موش ها توسط آزمون ماز صلیبی بالاتر از زمینه (EPM) از نظر اضطراب مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین سطح گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدهید (MDA) در ناحیه کورتکس مغز موش ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ما نشان داد که تزریق STZ باعث افزایش رفتارهای شبه اضطرابی در آزمون EPM شد که با کاهش درصد ورود به بازوی باز (%OAE) و مدت زمان حضور در بازوی باز (%OAT) مشهود بود (به ترتیب p<۰/۰۰۱ ، p<۰/۰۰۱ STZ همچنین سطح GSH را به طور قابل توجهی کاهش p<۰/۰۰۱ و سطح MDA در بافت مغز را افزایش داد p<۰/۰۰۱ درحالی که تیمار GA-NP توانست به طور معنی داری موجب افزایش OAE p<۰/۰۰۱ و OAT p<۰/۰۰۱ در آزمون EPM شود. همچنین تیمار GA-NP به طور معنی داری باعث افزایش سطح GSH p<۰/۰۰۱ و کاهش سطح MDA p<۰/۰۰۱ شد. نتایج نشان می دهد که GA-NP ممکن است با کاهش آسیب اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در مغز، رفتارهای شبه اضطرابی را بهبود بخشد و نسبت به GA موثرتر عمل کند. بنابراین، ممکن است پتانسیل درمانی امیدوارکننده ای در سیستم آنتی اکسیدانی مغز داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نانوفیتوزوم گالیک اسید ، استرس اکسیداتیو ، رفتار شبه اضطرابی ، استرپتوزوتوسین ، موش رت