مقایسه خودکارآمدی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به میگرن و عادی

میگرن یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک است که می تواند با پیامدهای روانشناختی همراه باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه خودکارآمدی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به میگرن و گروه گواه بود. روش این پژوهش تحلیلی مقطعی بود. نمونه آماری این پژوهش ۱۳۰ زن مبتلا به میگرن و ۱۳۰ زن سالم بهعنوان گروه گواه بود که از مراکز درمانی، همراهان بیماران و جمعیت عمومی مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر رشت به روش هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو پاسخ دادند. برای تحلیل داده از نرم افزار SPSS-۲۱استفاده شد. یافته ها نشان داد که نمره زنان مبتلا به میگرن در متغیر خودکارآمدی به طور معنادار کمتر از زنان گروه گواه بود P=۰/۰۰۰۱)، (F=۱۷/۶۵؛ همچنین نتایج نشان داد که نمره زنان مبتلا به میگرن در متغیر ناگویی هیجانی به طور معنادار بیشتر از زنان گروه گواه بود P=۰/۰۰۰۱)، .(F=۴۵/۵۳ نتیجهگیری: خودکارآمدی پایین و ناگویی هیجانی بالا از پیامدهای روانشناختی در زنان مبتلا به میگرن است؛ بنابراین پیشنهاد میشود که جهت توانمندسازی روانشناختی این افراد از مداخلات روانشناختی مناسب با استفاده از کارآزماییهای بالینی جهت ارتقاء خودکارآمدی و کاهش ناگویی هیجانی آنها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، ناگویی هیجانی ، میگرن ، زنان