رضایت مندی خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی- درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران، سال ۱۳۹۸

زمینه و هدف: رسالت نظام های سلامت تامین سلامت افراد جامعه با ارائه خدمات مطلوب بهداشتی و درمانی است. یکی از روش های ارزشیابی خدمات درمانی، رضایت مندی بیماران است. در بخش های مراقبت ویژه بیماران سطح هوشیاری پایینی دارند و قادر به تصمیم گیری در مورد مداخلات و فرآیندهای درمانی خود نیستند؛ با توجه به اینکه بررسی رضایت مندی در این بخش ها از طریق خانواده بیماران بستری، امکان پذیر است در همین راستا این مطالعه با هدف تعیین رضایت مندی خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی- درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۹۸ انجام شد. روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی بر روی ۳۸۵ نفر از اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد که به روش نمونه گیری متوالی انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات ، پرسشنامه FS-ICU ۲۴ بود. یافته ها: بر اساس نتایج این پژوهش میانگین نمره رضایت مندی کل اعضای خانواده ۲۲/۵۴ و از میانه نمره (۵۰) بیشتر بود. در بین ابعاد رضایت مندی، بیشترین میانگین نمره مربوط به بعد اقدامات مراقبتی با میانگین ۵۶/۵۵ و کمترین میانگین مربوط به بعد مشارکت در تصمیم گیری با میانگین ۱۷/۵۰ بود. نتیجه گیری: رضایت مندی کلی خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه در مقایسه با مطالعات انجام شده در سایر کشورها در سطح پایین تری قرار داشت. علاوه بر این، علیرغم اهمیت مشارکت اعضای خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ها ویژه در تصمیم گیری های مربوط به بیمار، میزان رضایت مندی در این بعد به مراتب پایین تر از همه ابعاد رضایت مندی بود. چنین یافته ای لزوم توجه بیشتر، متولیان نظام سلامت به نیازهای اعضای خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه، سهیم نمودن آنها در فرآیند تصمیم گیری و هم چنین ارتباط موثر کارکنان درمانی با اعضای خانواده این بیماران را بیش از پیش آشکار می کند.

کلیدواژه ها:

Satisfaction ، Care ، Famil ، Intensive Care Units ، خانواده ، مراقبت ، رضایت مندی ، بخش مراقبت ویژه