بررسی رابطه ابعاد خودکنترلی و رفتارهای انحرافی جوانان در قالب تئوری عمومی جرم (مورد مطالعه: دانشجویان ۱۸ الی ۲۹ ساله دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل)

نظریه عمومی جرم گات فردسن و هیرشی اذعان می کند پایین بودن خودکنترلی در افراد زمینه را برای رفتارهای انحرافی مهیا می کند، افرادی که میزان خودکنترلی آنها پایین است، دارای ویژگی هایی نظیر شتاب زدگی، عدم پشتکار، خطرپذیری، ترجیح فعالیت بدنی یا فیزیکی بودن، خودمحوری و ابراز خشم هستند. هدف از این پژوهش، آزمون تجربی این ابعاد و تعیین رابطه آنها با رفتارهای انحرافی جوانان است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر و پسر ۱۸ الی ۲۹ ساله دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ است. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای و حجم نمونه ۳۶۰ نفر است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه است. ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره در آزمون فرضیات مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل استنباطی حاکی از آن است که بین ابعاد خودکنترلی نظیر شتاب زدگی، عدم پشتکار، خطرپذیری، خودمحوری و ابراز خشم غیر از بعد فیزیکی بودن و رفتارهای انحرافی رابطه معنی دار مشاهده می شود. هم چنین در میان ابعاد گوناگون خودکنترلی، خطرپذیری به نسبت سایر ابعاد این متغیر بیشترین قدرت تبیین کنندگی را در بروز رفتارهای انحرافی داشته است.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، شتاب زدگی ، عدم پشتکار ، خطرپذیری ، ترجیح فعالیت بدنی ، خودمحوری ، ابراز خشم ، رفتار انحرافی