ارتباط نشانگر Ki۶۷ با شدت راکتیویتی و محل سرطان داخل اپیتلیوم دهانه رحم

مقدمه : ضایعات پیش سرطانی و سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم طیف پیوسته ای از تغییرات مورفولوژیک هستند  که مرزهای دقیق آنها نسبتا نامشخص است . استفاده از روشهای ایمنوهیستوشیمی ونشانگرهای پرولیفراتیو روش قابل اعتمادی در طبقه بندی ضایعات مختلف دیسپلازی دهانه رحم است . در مطالعات انجام شده از نشانگرپرولیفراتیو Ki۶۷  به عنوان فاکتور پیشگویی کننده پیشرفت ضایعات سرطانی دهانه رحم استفاده شده است . این مطالعه به منظور طبقه  بندی دقیقتر موارد سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم با استفاده از نشانگر پرولیفراتیو Ki۶۷ انجام شد.  روش کار : دراین مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی گذشته نگر ۴۲ اسلاید از نمونه های دهانه رحم شامل ۱۶ مورد  دیسپلازی خفیف، ۸ مورد دیسپلازی متوسط و ۱۰ مورد دیسپلازی شدید و ۸ مورد بافت طبیعی دهانه رحم با مراجعه  به بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان قائم ( عج ) مشهد در سال ۱۳۸۶ جمع آوری و بروز فاکتورKi۶۷ به روش ایمنوهیستوشیمی دراین بلوک های پارافینی مطالعه شد و ارتباط بین شدت راکتیویتی و محل بروز Ki۶۷ و درجه  دیسپلازی دهانه رحم بررسی شد . آنالیز آماری با نرم افزار SPSS ( ن سخه ۱۱ ) انجام وتفاوت آماری بین گروه های مورد  بررسی توسط تستهای واریانس یک طرفه آنو وا تحلیل شد.  یافته ها : ارتباط مستقیم بین درجه دیسپلازی ومیزان راکتیویتی اپی تلیوم دهانه رحم برای نشانگر پرولیفراتیو Ki۶۷ وجود داشت و همچنین رابطه مستقیم بین درجه دیسپلازی ومحل درگیری اپی تلیوم سرویکال بانشانگر Ki۶۷  نتیجه گیری : ارزیابی ضایعات داخل اپیتلیوم دهانه رحم با روش ایمنوهیستوشیمی ونشانگر Ki۶۷ روش قابل اعتمادی مشاهده شد.  برای تشخیص و طبقه بندی شدت ضایعات مختلف دیسپلازی است.

کلیدواژه ها:

ایمنو هیستوشیمی ، ضایعات نئوپلازی داخل اپی تلیوم سرویکس ، نشانگر پرولیفراتیو Ki۶۷ ، شدت راکتیویتی