بررسی علل و روش های درمانی مختلف در خونریزی های شدید بعد از زایمان در ۲ بیمارستان دانشگاهی مشهد

مقدمه: خونریزی های بعد از زایمان، یکی از دلایل عمده مرگ و میر و عوارض مادری می باشد که در صورت شناخت عوامل مستعد کننده آن و در صورت پیش بینی احتمال خونریزی، آمادگی قبلی و انجام مداخله طبی و جراحی صحیح و به موقع، می توان به میزان زیادی، مرگ و میر و عوارض مادری را کاهش داد. مطالعه حاضر با هدف بررسی علل خونریزی و روش های مختلف درمانی جهت خونریزی بعد از زایمان انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی و گذشته نگر، پرونده تمام بیماران زایمان کرده در ۲ بیمارستان دانشگاهی مشهد در سال ۸۹-۱۳۸۸ مورد بررسی قرار گرفت و زنانی که نیاز به تزریق خون و یا رزرو حداقل ۲ واحد خون داشتند، وارد مطالعه شدند. سپس علل و عوامل مستعد کننده خونریزی، روش زایمان و روش های درمانی کنترل خونریزی و عوارض مادری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۴) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از مجموع ۲۱۱۸۱ مورد زایمان، ۲۴۸ نفر (۸/۱۱%) به رزرو و یا تزریق خون نیاز داشتند. علت خونریزی ۱۳۸ نفر (۶/۵۵%) از افراد به دلیل آتونی، ۶۶ نفر (۶/۲۶%) رزیدو، ۴۲ نفر (۹/۱۶%) پارگی ژنیتال و ۲ نفر (۸/۰%) به دلیل میوم بود. روش ختم بارداری در ۶۶ نفر (۴۸%) از افراد به روش سزارین و در ۷۱ نفر (۵۲%) به روش زایمان طبیعی بود. روش های درمانی استفاده شده بیشتر به صورت طبی و به صورت تجویز اکسی توسین، مترژن، میزوپرستول، ماساژ دو دستی و روزیون بود و تنها ۱ بیمار به استفاده از ۱۰ روش طبی و جراحی جهت کنترل خونریزی نیاز داشت. هیچ موردی از مرگ مادری به علت خونریزی شدید مشاهده نشد. نتیجه گیری: روش های طبی و جراحی مختلفی برای کنترل خونریزی بعد از زایمان وجود دارد و در صورتی که اقدامات صحیح و به موقع انجام شود، نیاز به روش های تهاجمی، عوارض و مرگ و میر مادر کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

ترانسفوزیون خون ، خونریزی بعد از زایمان ، درمان