مقایسه شاخص های بالینی و آزمایشگاهی در تعیین آتروفی واژن زنان یائسه

مقدمه:آتروفی واژن با کمبود استروژن در زنان یائسه اتفاق می افتد. امروزه به طور رایج از علائم و نشانه های بالینی برای تشخیص آتروفی واژن استفاده می شود. تکنیک های آزمایشگاهی از روش های دیگری هستند که می تواند جهت تشخیص آتروفی واژن استفاده شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های بالینی و آزمایشگاهی جهت تعیین آتروفی واژن انجام شد. روش کار: این مطالعه همبستگی در سال۱۳۹۲ بر روی ۱۰۰ زن یائسه در درمانگاه زنان بیمارستان قائم (عج) و مراکز بهداشت مشهد ۱ و ۳ مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات فردی و فرم مشاهده و معاینه آتروفی واژن بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۵/۱۱) و آزمون های آماری توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها:در بررسی بالینی افراد مبتلا به آتروفی واژن، بین خشکی واژن (۰۸/۰=p)، الاستیسیته واژن (۲۶/۰=p)، رنگ واژن (۱۴/۰=p)، چین های عرضی واژن (۶۸/۰=p) و پتشی واژن(۵۲/۰=p) با درجه بلوغ سلول های واژن همبستگی معنی داری وجود نداشت. ولی بین پتشی (۰۰/۰=p) و رنگ (۰۳/۰=p) با نمرهPH  واژن همبستگی مستقیمی وجود داشت. نتیجه گیری: بین تشخیص بالینی و آزمایشگاهی آتروفی واژن تفاوت وجود دارد. تشخیص آتروفی واژن تنها بر اساس علائم و نشانه های بالینی کافی نمی باشد و با توجه به عوارض سوء درمان هورمونی، توصیه می شود تا در صورت امکان، تشخیص قطعی آتروفی واژن بر اساس ارزیابی های آزمایشگاهی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

آتروفی ، تکنیک های آزمایشگاهی ، واژن ، یائسگی