اثر تمرینات ثبات دهنده مرکزی و ورزش های عمومی بر فعالیت های عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

زمینه و هدف : کمردرد یک اختلال عضلانی اسکلتی با شیوع بالا است که ۸۵ درصد افراد جامعه ممکن است آن را تجربه کنند. ورزش های ثبات دهنده مرکزی برای تقویت توانایی سیستم های عصبی عضلانی و اسکلتی برای حفاظت ستون فقرات توصیه شده اند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات ثبات دهنده مرکزی و ورزش های عمومی بر فعالیت های عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی ۶۰ بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به طور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری ورزش های عمومی و ورزش های ثبات دهنده مرکزی قرار گرفتند. شاخص فعالیت های عملکردی توسط آزمون های Bilateral squat test، Timed single hop test، Distance single hop test و Star excursion test برای همه افراد در ابتدا و پس از دوره مداخله مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. در گروه ورزش های ثبات دهنده مرکزی هشت تمرین اختصاصی تقویتی استفاده گردید و در گروه ورزش های عمومی، تمرینات تقویتی روتین فیزیوتراپی برای بیماران در نظر گرفته شد. کلیه تمرینات در هر دو گروه به مدت ۴ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام گردید. یافته ها : تمرینات ثبات دهنده مرکزی موجب افزایش معنی دار شاخص های فعالیت عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی نسبت به تمرینات عمومی گردید (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : تمرینات ثبات دهنده مرکزی نسبت به تمرینات عمومی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی ارجح است.

کلیدواژه ها:

Low back pain ، Core stability exercise ، General exercise ، Functional activity ، کمردرد ، ورزش های ثباتی ، تمرینات عمومی ، فعالیت های عملکردی