اثر کفش با میخ های دارای دو سفتی مختلف بر طیف فرکانس فعالیت عضلات هنگام دویدن در بیماران با پای پرونیت

زمینه و هدف: پرونیشن پا می تواند منجر به افزایش رخداد آسیب هنگام دویدن شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر کفش با میخ های دارای دو سفتی مختلف بر طیف فرکانس فعالیت عضلات هنگام دویدن در بیماران با پای پرونیت انجام شد. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی ۱۵ دونده مرد با میانگین سنی ۶.۴±۲۷.۲ سال دارای پای پرونیت انجام شد. آزمودنی ها در دو شرایط با کفش میخی معمولی و کفش میخی دبل دنسیتی دویدند. فعالیت الکتریکی ۸ عضله اندام تحتانی پس از ۵ دقیقه دویدن با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ۸ کاناله بایومتریک (ساخت انگلیس) با الکترودهای سطحی دو قطبی ثبت شدند. محل قرار دادن الکترودها بر روی عضلات درشت نئی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن داخلی، راست رانی، پهن خارجی، دوسررانی، نیم وتری و سرینی میانی بر طبق پروتکل اروپایی سنیام بود. یافته ها: میزان فرکانس دو عضله درشت نئی قدامی و سرینی میانی طی فاز پاسخ بارگیری در هنگام دویدن با کفش میخی دبل دنسیتی نسبت به کفش میخی معمولی به لحاظ آماری بزرگ تر بود (P<۰.۰۵). میزان فرکانس عضلات طی دو فاز میانه اتکا و هل دادن بین دو شرایط دویدن با کفش میخی معمولی و کفش میخی دبل دنسیتی اختلاف آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: کفش میخی دبل دنسیتی طی فاز پاسخ بارگیری دویدن فرکانس دو عضله سرینی میانی و درشت نئی قدامی را افزایش داد که می تواند در جذب شوک مفید باشد.

کلیدواژه ها:

Pronated Feet ، Shoes with Spikes ، Running ، پای پرونیت ، کفش میخی ، دویدن