اثر تمرین اصلاحی بر هم انقباضی عضلات اندام تحتانی مردان با زانوی ضربدری طی راه رفتن: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: عارضه زانوی ضربدری (Genu valgum) یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی است که مکانیک راه رفتن را تحت تاثیر قرار می دهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین اصلاحی بر هم انقباضی عضلات اندام تحتانی مردان با زانوی ضربدری طی راه رفتن انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی ۲۴ دانشجوی پسر دارای زانوی ضربدری در محدوده سنی ۲۰ تا ۳۰ سال به طور تصادفی در دو گروه ۱۲ نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. با استفاده از کالیپر شدت زانوی ضربدری با اندازه گیری فاصله قوزک های داخلی آزمودنی ها به دست آمد. تمرینات اصلاحی به مدت ۸ هفته با استفاده از تراباند برای گروه مداخله انجام شد. برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات از دستگاه الکترومایوگرافی (biometrics ltd, UK) استفاده شد. یافته ها: هم انقباضی جهت دار فلکسوری / اکستنسوری زانو طی فاز تماس پاشنه در گروه مداخله در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش آماری معنی داری یافت (P<۰.۰۵). همچنین هم انقباضی عمومی مفصل زانو طی فاز جدا شدن پاشنه افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). هم انقباضی جهت دار پهن خارجی / پهن داخلی مفصل زانو طی فاز نوسان راه رفتن در گروه مداخله افزایش آماری معنی داری را طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان داد (P<۰.۰۵). در پس آزمون هم انقباضی جهت دار فلکسوری اکستنسوری زانو طی فاز تماس پاشنه، هم انقباضی عمومی زانو طی فاز جدا شدن پاشنه و هم انقباضی جهت دار پهن داخلی و پهن خارجی مفصل زانو طی فاز نوسان در گروه مداخله بزرگتر از گروه کنترل بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: افزایش هم انقباضی عمومی در مفصل زانو طی فاز جدا شدن پاشنه نشان دهنده فعالیت عضلات حمایت کننده مفصل زانو پس از اعمال تمرینات اصلاحی است و باعث حفظ تعادل و ثبات در مفصل زانو می شود. همچنین افزایش هم انقباضی جهت دار فلکسوری / اکستنسوری در مفصل زانو مشاهده شد که باعث توزیع مساوی بار و فشار بین استخوان ران و درشت نی در مفصل زانو می شود.

کلیدواژه ها:

Genu Valgum ، Exercise Therapy ، Walking ، Muscles ، زانوی ضربدری ، ورزش درمانی ، راه رفتن ، عضلات