نقش سرمایه اجتماعی در بهره وری نیروی کار در سازمان های آموزش و پروش

در اقتصاد متعارف نیروی کار به عنوان یکی از منابع اولیه محسوب می شود که قابلیت جایگزینی با سرمایه را در سازمان های آموزشی دارد پس در اصل نیروی کار را به عنوان نوعی از منابع اولیه که عنوان فیزیکی می گیرد و به صورت مکانیکی سرمایه می تواند جایگزین نیروی کار شود ولی در طرف مقابل این نکته را به صورت ضمنی در نظر می گیرند که نیروی کار دارای اختیار است. البته در اسلام از دو جنبه تفاوت دارد اول اینکه این هم وزن دیدن نیروی کار انسانی و سرمایه وجود ندارد و دوم اینکه این فرد مسلمان در تمام اعمالش با توجه به اعتقادات اسلامی که دارد اخلاقیات و وجدان کاری را درنظر می گیرد و از طرفی چون نیروی کار همان فرد مسلمان است پس این کلیت در ضمن کارها وجود دارد. سرمایه اجتماعی می تواند مزایای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را به دنبال داشته باشد و این به دلیل رابطه اعتماد و همکاری متقابل با کارایی است. به نظر می رسد توافق زیادی در مورد مکانیزم هایی که از راه آن ها سرمایه اجتماعی می تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد اقتصادی داشته باشد، وجود دارد. مهترین این مکانیزم ها عبارتند از: هزینه پایین تر تبادلات، نرخ پایین تر جابه جایی افراد، تسهیم دانش و نوآوری، ریسک پذیری، بهبود کیفیت محصول. تاثیر چنین موضوعاتی در سازمان در اصطلاح کارایی نهفته است. درواقع اگر کارکنان احساس کنند که کار فرمایان با آن ها رفتار خوبی دارند، این مسله نیز برای کارکنان، باعث کاهش جابه جایی ها و غیبت های شغلی می شود. وروابط مستحکم تری بین کارفرمایان و کارمندان برقرار می شود و کارمندان فرصت بیشتری برای تسهیم اطلاعات خود در برابر دانش های جدید دارند. نتیجه چنین حس اعتماد و همکاری تیمی احتمالا کیفیت بالاتر محصولات خواهد بود. که سرمایه اجتماعی آن را در بر می گیرد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، آموزش و پرورش