اوقات فراغت و تفریح بر اساس نظریه رضایت از زندگی

فراغت و رضایت از زندگی به شکلی است که به تندرستی ذهنی کمک می کند. در این مقاله نظریه ای از تندرستی اوقات فراغت را با توجه به دیدگاه های بین المللی توسعه می دهیم که توضیح می دهد که چگونه فعالیت های اوقات فراغت به تندرستی اوقات فراغت و در نهایت کیفیت زندگی کمک می کند. تمرکز در این مقاله استفاده از نظریه رضایت از زندگی از پایین به بالا برای ساختن یک تئوری تندرستی مطلق است. فعالیت اوقات فراغت با برآوردن مجموعه ای از نیازهای اساسی (مزایای مرتبط با نیازهای ایمنی ، سلامتی ، اقتصادی ، حسی ، رهایی ، و یا احساس / تحریک) به تندرستی اوقات فراغت کمک می کند و نیازهای رشد (مزایای مرتبط به نیازهای نمادین ، زیبایی شناختی ، اخلاقی ، تسلط ، ارتباط و / یا تمایز ). این تاثیرات هنگامی تقویت می شوند که مزایای فعالیت های اوقات فراغت با ویژگی های شخصی مطابقت داشته باشد ، یعنی آگاهی از ایمنی ، آگاهی از سلامتی ، حساسیت به قیمت ، لذت گرایی ، رهایی ، هیجان خواهی ، جایگاه آگاهی ، زیبایی شناسی ، حساسیت اخلاقی ، رقابت پذیری ، جامعه پذیری و نیاز به متمایز بودن . در نتیجه تئوری فواید بهزیستی در مورد اوقات فراغت تاثیرات مدیریتی زیادی دارد. این تئوری باعث می شود تا متخصصان مجرب به انجام این موارد بپردازند: هرگونه فعالیت تفریحی باید برای ارائه مزایای مربوط به نیازهای اساسی برنامه ریزی شود، علاوه بر این ، فعالیت اوقات فراغت نیز باید برای ارائه مزایای مربوط به نیازهای رشد برنامه ریزی شود، علاوه بر تضمین مزایای مربوط به نیازهای اولیه و رشدی حامی ، فعالیت تفریحی نیز باید برنامه ریزی شود تا اطمینان حاصل شود که تاثیر رضایت از مزایای ذاتی مربوط به نیازهای اساسی و رشدی از طریق تطبیق فعالیت اوقات فراغت تقویت می شود.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، تفریح ، رضایت از زندگی