بررسی تفاوت اثر انواع توزیع توجه براساس مدل نیدفر در تعادل و راه رفتن بیماران پارکینسون

هدف تحقیق حاضر بررسی تفاوت اثر انواع توزیع توجه براساس مدل نیدفر در تعادل و راه رفتن بیماران پارکینسون بود. تحقیق حاضراز نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پسآزمون بهصورت میدانی و با هدف کاربردی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر رابیماران مرد سالمند ۶۰-۷۰ ساله شهر تبریز تشکیل داده که با تشخیص نورولوژیست، مبتلا به پارکینسون درجه ۳ بوده و نمونه های این تحقیق براساس معیارهای ورود و خروج تحقیق به صورت در دسترس و داوطلبانه از بین جامعه آماری ذکر شده به تعداد ۲۵ نفرانتخاب و به روش تصادفی ساده به ۵ گروه تجربی توجه بیرونی وسیع، توجه بیرونی باریک، توجه درونی وسیع و توجه درونی باریک ویک گروه کنترل ۵ نفری تقسیم شدند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک داوطلبان، پیش آزمون تست تعادل ایستا و پویا و راه رفتن بهعنوان پیش آزمون اندازه گیری و ثبت شد. برای سنجش تعادل ایست ا از دستگاه فورس پلیت و تعادل پویا از تست ستاره و برای راهرفتن از آزمون زمان سنجی (TUG) استفاده شد. نتایج نشان داد چهار سبک توجه بر اساس مدل نیدفر در تعادل ایستای بیمارانپارکینسون تاثیر معنی داری ندارد. از طرفی چهار سبک توجه براساس مدل نیدفر در تعادل پویای و راه رفتن بیماران پارکینسون تاثیرمعنی داری دارد. از نتایج کلی این مطالعه می توان نتیجه گرفت که چهار سبک توجه مدل نیدفر در تعادل پویا و راه رفتن بیماراناثرگذار بوده به ویژه سبک توجه بیرونی وسیع و باریک موجب بهبودی در وضعیت تعادلی پویا و افزایش سرعت راه رفتن در این بیماران شد.

کلیدواژه ها:

چهار سبک توجه نیدفر ، تعادل ، راهرفتن ، پارکینسون