اثر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر تعادل، خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیبل اسکلروزیس (ام اس) یکی از شایع ترین بیماری های خودایمنی التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بر سیستم های حرکتی و حسی پایهبرای کنترل تعادل در هنگام ایستادن و راه رفتن تاثیر گذار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرهشت هفته تمرینات حس عمقی بر تعادل. خستگی و کیفیتزندگی زنان مبتلا به ام اس بود. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل زنان ۲۰ تا ۵۰ ساله ی مبتلا به ام اس با نمره ی مقیاس وضعیت شدت ناتوانی ۱تا ۴ و عضو انجمن ام اس شهر اصفهان بودند. از بین بیماران ۳۰ داوطلب به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و در دوگروه تجربی وکنترل (۵ا نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های هردو گروه تجربی و کنترل قبل از شروع برنامه تمرینی پرسشنامه های شدت خستگی و کیفیت زندگی را تکمیل کردند. پرسشنامه شدت خستگی مقیاس خودگزارشی معتبری جهت بررسی سطوح خستگی در افراد مبتلا به ام اس است. پرسشنامه کیفیت زندگی ۱۴حیطه مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس را مورد ارزیابی قرار می دهد و دارای ۵۴ سوال می باشد که بخش سلامت جسمی با احتساب ۸ حیطه و سلامت روحی با احتساب ۵ حیطه ویک سوال کلی در مورد کیفیت زندگی است. در مجموع با در نظرگرفتن درصد وزنی هرکدام از این حیطه هاء نمره نهایی کیفیت زندگی به دست آمد. نمرات بالاتر در این پرسشنامه نشان دهنده وضعیت بهتر کیفیت زندگی بیمار بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها ازمودنی ها در آزمون مقیاس تعادل برگ شرکت کردند. در این آزمون هرچه نمرات آزمودنی بالاتر باشد نشان دهنده درجه بالاتری از استقلال عملکردی در انجام وظایف بود. در ادامه گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات حس عمقی را سه جلسه در هفته و به مدت ۶۰ دقیقه اجرا کردند. برنامه تمرینی شامل ۱۰ دقیقه گرم کردن عمومی (راه رفتن آرام . حرکات کششی و نرمشی) ۴۰۰- ۴۵ دقیقه اجرای تمرینات اصلی و ۵ دقیقه اخر به انجام حرکات سرد کردن اختصاص داشت. گروه کنترل دراین مدت فعالیت های روزمره خود را انجام دادند. پس از هشت هفته آزمودنی های دو گروه مجدد از طریق آزمون های قبلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها از طریق آزمون هایا مستقل و t زوجی و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و در سطح خطای ۰/۰۵ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد درگروه تجربی پیش آزمون و پس آزمون تعادل (p=۰/۰۰۱)، خستگی (p=۰/۰۰۱) و کیفیت زندگی (p=۰/۰۰۱) تفاوت معناداری داشت. همچنین مقایسه نتایج پس آزمون دو گروه تجربی و کنترل نشان داد تعادل (p=۰/۰۲۳) و کیفیت زندگی (p=۰/۰۰۷) تفاوت معناداری داشت. نتیجه گیری: درمجموع هشت هفته تمرینات حس عمقی تعادل بیماران ام اس را بهبود بخشید و کیفیت زندگی آنان را ارتقاء داد ولی برکاهش میزان خستگی آنان موثر نبود. بنابراین استفاده از تمرینات حس عمقی برای بهزیستی بیماران ام اس توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تعادل ، حس عمقی ، خستگی ، کیفیت زندگی ، مولتیپل اسکلروزیس