ارزیابی صفات بیوشیمیایی و عملکرد توده های بالنگوی شهری با کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم

به منظور ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی توده­های بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ آزمایشی در دو منطقه کرج و خرم­آباد اجرا شد. آزمایش ­به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده­ بالنگوی شهری (کردستان، تکاب، نظرکهریزی و کلیبر) و فاکتور دوم شامل سه­ماده ضدتعرق (کائولین با­ غلظت پنج­درصد، کیتوزان با ­غلظت یک­درصد و ایستا با غلظت ۲ درصد) و عدم کاربرد ماده ضدتعرق (شاهد) موردبررسی ‫قرار گرفت. نتایج نشان داد کاربرد مواد ضدتعرق موجب افزایش میزان فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز شد. ماده ضدتعرق ایستا نسبت به کائولین و کیتوزان بر فعالیت آنزیم­ها تاثیر بیش تری داشت. به طورطوری که بیش ترین میزان پراکسیداز و کاتالاز به ترتیب (۳۹/۰ و ۵۱/۰ واحد/ میلی­گرم در پروتئین) از توده کردستان تحت تیمار ایستا و کشت در کرج به دست آمد. هم چنین بیش ترین عملکرد دانه و عملکرد زیست توده از تیمار با کیتوزان حاصل شد، که نسبت به شاهد به ترتیب (۲۰- ۴ درصد) افزایش داشت. براساس نتایج، استفاده از مواد ضدتعرق در شرایط کشت دیم کرج موجب بهبود صفات عملکرد و بیوشیمیایی موردبررسی نسبت به شاهد شد.

کلیدواژه ها:

پراکسیداز ، پروتئین ، عملکرد دانه ، عملکرد زیست توده ، کاتالاز