شکل گیری مراکز آفرینش هنری در روابط انسانی باتوجه به معماری زمینه گرا

اساس کار، و میزان مرکز آفرینش هنر بومی ، مکانی است چند بعدی که در آن آفرینش هنر بصورت آزادانه و همراه با تسهیلاتی که فضا در اختیار هنرمند فرار می دهد صورت می گیرد و ارائه هنر که شامل معرفی آثار هنری و نمایش آن و گفتگوی هنرمندان است بر می شود. همچنین فضایی است برای هنرمندان که در فعال تر شدن جامعه هنری اثر بسزای ی دارد. لزوم ایجاد مراکز فرهنگی ، هنری از لزوم گسترش فرهنگ و هنر در بین مردم ناشی می شود و فنی لزوم حضور هنر در جامعه به تائید می رسد. آنگاه می توان اظهار نمود ایجاد مراکز هنری امری ضروری و لازم است. چر ا که امروزه روند جهانی شدن تنوع ست ها و فرهنگ هایبشری را به سمت یک فرهنگ واحد با رسوم واحد پیش می برد که این سبب می گردد هویت ملی و فرهنگ یک کشور از بین برود و از سوی دیگر طراحی های شهر نقش اساسی در حیات و زوال شهرها ایفا می کنند و کالبد شهر نیز ازحس تعلق ساکنین در آن جان می گیرد. علاوه بر این حس هویت و تعلق اجتماعی در شهرها به عنوان مرورتی انکارناپذیر در سرزندگی و بنای آنها تلقی می شود. ویژگی های کالبدی در محلات و مکان های عمومی به گونه ای نمود پیدا کرده که به نظر می رسد با بحران کم رنگ شدن تعاملات اجتماعی و به دنبال آن کاهش حس تعلق افراد جامعه مواجه هستیم. در ای ن ارتباط تصور می شود برای پیشگیری از هر چهبیشتر خدشه دار شدن هویت شهرها، راهکار طراحی به صورت زمینه گرا مناسب باشد. اهدافی که در این پژوهش مورد توجه قرار می گیرد، ۱ ، بررسی تاثیر معماری زمینه را بر ایجاد هویت ۲ بررسی ارتباط معما ری زمینه گرا و روابط اجتماعی است . مقاله باید دارای یک خلاصه ۷۰ تا ۱۰۰ کلمه ای باشد که در یک پاراگراف تهیه گردیده، دارای حواشی ۴۰ میلیمتری از لبه راست و ۳۵ میلیمتری از لبه چپ باشد. این ب خش باید بصورت مستقل بیانگر موضوع، اهداف، روش تحقیق و دستاوردهای مقاله باشد ولی یک مقدمه تلقی نم یگردد. فونت این بخش از نوع (B Zar ۹pt) می باشد. محل قرارگیری این بخش در حدود ۹۰ الی ۱۲۰ میلیمتر از بالای صفحه است .

کلیدواژه ها:

مرکز آفرینش هنر بومی ، مراکز فرهنگی ، معماری زمینه گرا ، هویت اجتماعی