ارتباط دیسترس اخلاقی با مشخصات جمعیت شناختی پرستاران بخش مراقبت ویژه شهر تهران
محل انتشار: نشریه پرستاری ایران، دوره: 32، شماره: 121
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJNIU-32-121_004
تاریخ نمایه سازی: 30 خرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: دیسترس اخلاقی در حرفه پرستاری امری اجتناب ناپذیر است. پرستاران به دنبال دیسترس اخلاقی دچار علایمی مانند سردرگمی، ترس، اضطراب و بی قدرتی می شوند و همین امر منجر به نارضایتی شغلی و ترک محل خدمت پرستاران می شود. مطاله حاضر با هدف تعیین رابطه دیسترس اخلاقی با مشخصات جمعیت شناختی پرستاران بخش مراقبت های ویژه در مراکز آموزشی و درمانی شهر تهران طراحی و اجرا گردیده است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی است و نمونه ها شامل ۲۰۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز منتخب شهر تهران هستند که با روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامهCorly جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین فراوانی دیسترس اخلاقی ۹۶/۴۸ با انحراف معیار ۲۱/۱۸ نزدیک به میانه نمره ابزار (۴۹) بود و میانگین شدت دیسترس اخلاقی ۰۴/۵۲ با انحراف معیار ۴۳/۱۸ از میانه نمره ابراز (۴۹) بالاتر بود. همچنین ارتباط آماری معنی داری میان فراوانی دیسترس اخلاقی با نوع بخش محل خدمت وجود داشت (۰۱۴/=P). فراوانی دیسترس اخلاقی در بخش ICU-OH به طور معنی داری کمتر از دو بخش (۰۴۰/۰ CCU (P= و (۰۱۸/۰P =)ICU بود و در دو بخش ICU و CCU این اختلاف معنی دار نبود. ارتباط معنی دار آماری میان شدت دیسترس اخلاقی با بخش محل خدمت پرستاران مورد پژوهش وجود داشت (۰۳۰/۰ P=). همچنین در بخش ICU-OH به طور معنی داری شدت دیسترس اخلاقی کمتر از بخش CCU (۰۰۵/۰P=) و ICU (۰۰۸/۰ P=) بود و در دو بخش ICU وCCU تفاوت معنی دار وجود نداشت. شدت و فراوانی دیسترس اخلاقی با سایر متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط آماری معنی داری نداشتند.
نتیجه گیری کلی: دیسترس اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه در حد متوسط گزارش شد که می تواند در امر مراقبت از بیماران و سلامت کارکنان تاثیر منفی داشته باشد. به همین سبب نتایج این پژوهش خطاب به مسئولین و مدیران پرستاری است که سیاست های درمانی متناسبی برای کاهش دیسترس اخلاقی در میان پرستاران بخش مراقبت های ویژه اتخاذ نمایند
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نورالدین محمدی
Associate Professor, Nursing Care Research Center, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
فائزه فکور
MS Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran ( Corresponding author) Tel: ۰۹۱۲۷۷۶۶۳۵ Email: fakoorfaezeh@gmail.com
حمید حقانی
Instructor, Department of Biostatistics, School of Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
صدیقه خنجری
Associate Professor, Nursing Care Research Center, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :