بررسی ارتباط بین تنش شغلی با خستگی شغلی در پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان گرگان

سابقه و هدف: تنش شغلی یک واکنش منفی جسمی و روحی است که بعد از اختلالات اسکلتی- عضلانی دومین مشکل مرتبط با کار بوده و شیوع بالایی دارد. خستگی حالتی است که در یک دوره کاری پدید می آید و به دلیل آن فرد، کارایی خود را از دست می دهد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین تنش شغلی با خستگی شغلی در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که در بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان گرگان شامل بیمارستان صیاد شیرازی، بیمارستان ۵ آذر و بیمارستان طالقانی در سال ۱۴۰۰ انجام شد. ۲۷۷ نفر از پرستاران، پس از نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. داده ها به وسیله پرسش نامه های تنش شغلی OSIPOWو خستگی شغلی سوئدی SOFIجمع آوری و در نرم افزار SPSS-۲۳ تحلیل شد. یافته ها: میانگین تنش شغلی ۴/۲۳ ± ۰۵/۱۸۰ بود و در سطح متوسط تا شدید طبقه بندی گردید. بالاترین نمره مربوط به بعد بار کاری نقش و کمترین نیز مربوط به بعد محیط فیزیکی بود. میانگین خستگی شغلی ۵/۲۲ ± ۱۸/۵۳ بود و در سطح کمتر از حد متوسط ارزیابی شد. بالاترین نمره مربوط به بعد فقدان انرژی و کمترین نیز مربوط به بعد تلاش جسمانی بود. بین تنش شغلی با خستگی شغلی و تمامی ابعاد آن در پرستاران رابطه مستقیم و معنادار ضعیف مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین تنش شغلی با خستگی شغلی، پیشنهاد می شود زیرساخت ها و تسهیلات لازم جهت کاهش تنش در پرستاران فراهم گردد و آموزش های راه های مقابله با تنش به کارکنان بیمارستان ارائه شود.

کلیدواژه ها:

Fatigue ، Nurses ، hospital ، Ergonomics ، خستگی ، پرستاران ، بیمارستان ، ارگونومی