بررسی میزان رضایت از محل سکونت و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر سنندج

رضایت از محل سکونت یکی از عواملی است که تاثیر زیادی بر سلامت، عملکرد، به­زیستن و نهایتا کیفیت زندگی افراد سالمند می­گذارد. اما در ایران مطالعات کافی در حوزه محیط و سالمندی وجود ندارد. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان رضایت از محل سکونت و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر سنندج است. مطالعه حاضر به روش مقطعی و از نوع توصیفی_تحلیلی است که بر روی ۲۸۰ نفر از سالمندان شهر سنندج در سال ۱۴۰۰ انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش کلیه سالمندان ۶۰ ساله و بالاتر ساکن شهر سنندج بودند. در این مطالعه از روش نمونه­گیری چند مرحله­ای_خوشه­ای استفاده شد. داده­ها با استفاده از پرسشنامه رضایت از محل سکونت توسط پرسشگر جمع­آوری و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار SPSS نسخه۲۴ استفاده شد. میانگین سنی سالمندان در پژوهش حاضر۷.۲۶ ±۶۸.۳۴ بود. میانگین رضایت از محل سکونت در این مطالعه ۰.۵۴± ۳.۶۵ بود. نتایج این پژوهش نشان داد که رضایت از محل سکونت سالمندان در حد متوسط است. نتایج مطالعه می­تواند به سیاست­گذاران در حوزه مسکن و شهرسازی کمک کند تا با برنامه­ریزی به میزان رضایت سالمندان از محل سکونت و وضعیت سلامت و به­زیستن آنان توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

رضایت از محل سکونت ، سالمند ، به زیستن ، سنندج