تاثیر پارامترهای سطحی بیلان (برگشتی شبکه آبیاری و نفوذ رودخانه زاینده رود) بر برداشت مجاز آبخوان (مطالعه موردی: آبخوان نجف آباد)

به منظور شناخت ظرفیت آبخوان هر محدوده در توسعه و یا محدودیت بهرهبرداری از منابع آب سطحی و زیرزمینی ، انجام محاسبه بیلان و تعیین برداشت مجاز آبخوان لازم و ضروری است . آبدهی مجاز از آبخوان میزان برداشتی است که اثرات نامطلوب کمی و کیفی بر روی آبخوان ایجاد نگردد. به نظر می رسد تلفیق آب سطحی و زیرزمینی تاثیر چشمگیری بر بیلان آبخوان دارد. به طوری که وجود شبکه های آبیاری و رودخانه که در برخی آبخوانها وجود دارد، نقش به سزایی در تغذیه آبخوانهای آبرفتی و برداشت مجاز آبخوان دارد. آبخوان نجف آباد یکی از این محدودهها است که دو شبکه ی نکوآباد (چپ و راست ) و کرون و رودخانه زایندهرود در آن قرارگرفته است . این آبخوان در حوضه زایندهرود از لحاظ کمی و کیفی و برداشت روزافزون از چاههای منطقه ، مدیریت منابع آب و اتخاذ تصمیمات مدیریتی جهت کنترل شرایط در این حوضه از اهمیت زیادی برخوردار است . در این مطالعه برای بررسی و ارزیابی پارامترهای سطحی ، بیلان آبخوان نجف آباد در دو حالت آبدهی مناسب شبکه آبیاری و رودخانه زایندهرود و عدم آبدهی مناسب به آن به محاسبه شده و تاثیرات تلفیق آب زیرزمینی و سطحی بر بیلان آبخوان نجف آباد و توان آبخوان به دست آمده است . نتایج حاصل نشاندهندهی آن است که آبدهی مجاز آبخوان با وجود شبکه آبیاری و رودخانه زاینده رود حدود ۹۰۰ میلیون مترمکعب است . این مقدار در سالی که آبیاری شبکه مناسب نبوده و آب سطحی در رودخانه زایندهرود جاری نبوده است به حدود ۲۷۰ میلیون مترمکعب و بدون این دو ورودی به حدود ۱۰۰ میلیون مترمکعب کاهش پیدا خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

بیلان آبهای زیرزمینی ، شبکه آبیاری ، آبدهی مجاز ، آب بازگشتی ، تلفیق آب سطحی و زیرزمینی