تاثیر یکبار تمرین اصلاحی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات در حین بالا آمدن بازو در والیبالیست های دارای ناهنجاری سربه جلو و شانه گردیکبار تمرین اصلاحی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات در حین بالا آمدن بازو

مقدمه: سربه جلو و شانه گرد شایع ترین ناهنجاری وضعیتی قامتی به شمار می رود. این تغییرات باعث ایجاد تنش عضلانی در اطراف گردن و شانه ها و بی حسی، درد و علائم مختلف ریشه عصب در اندام فوقانی می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یکبار تمرین اصلاحی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات در حین بالا آمدن بازو در والیبالیست های دارای ناهنجاری سربه جلو و شانه گرد است .مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. ۱۶ نفر از والیبالیست های دارای ناهنجاری سربه جلو و شانه گرد شهرستان ملایر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. یک سیستم ۱۶ کانال الکترومایوگرافی بی سیم جهت ثبت فعالیت عضلات جناغی چنبری پستانی راست و چپ، دندانه ای قدامی، تحت خاری، ذوزنقه فوقانی، دلتوئید قدامی و میانی، سینه ای بزرگ و فوق خاری در پیش و پس آزمون استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ا از آزمون آماری تی زوجی جهت مقایسه درون گروهی استفاده شد. سطح معناداری برای تمام تحلیل ها برابر p<۰/۰۵ قرار گرفت .یافته ها: نتایج نشان داد که سطح فعالیت الکترومایوگرافی عضلات استرنوکلایدوماستوئید راست و چپ، تراپزیوس فوقانی، اینفرااسپیناتوس، اسپیلیونیوس کپیتیس، پکتورالیس ماژور، دلتوئید قدامی و میانی حین بالا بردن بازو توسط دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. در تجزیه و تحلیل آماری افزایش معناداری در میزان فعالیت الکتریکی پکتورالیس ماژور راست (sig=۰/۰۰۱) با میانگینهای پیش و پس آزمون عضله به ترتیب (۱۳۸/۴۲) و (۱۵۵/۴۳) را نشان داد. همچنین کاهش انقیاض معناداری در ۷ عضله دیگر مشاهده شد.نتیجه گیری: تمرین اصلاحی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات در حین بالا آمدن بازو در والیبالیست های دارای ناهنجاری سربه جلو و شانه گرد تاثیر پذیر بوده است.

کلیدواژه ها:

یکبار تمرین اصلاحی ، الکترومایوگرافی ، سربه جلو ، شانه گرد ، والیبالیست ها