تاثیر سبک پوشش بر میزان خودارزشمندی افراد

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سبک پوشش بر میزان خود ارزشمندی افراد در سال ۱۴۰۱ انجام شده است. این پژوهش براساس ماهیت داده ها یک تحقیق کیفی، از نظر هدف تحقیق کاربردی و برحسب ابزار گردآوری داده ها یک تحقیق توصیفی می باشد. با توجه به اینکه تحقیق حاضر بر پایه مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استوار است، لذا از ابزار فیش برداری اسناد معتبر، برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که گاهی اوقات لباس تاثیر مستقیمی بر روحیه و رفتار افراد دارد. در این صورت، لباس و پوشش نه تنها بر ظاهر و برون، بلکه بر درون، خلق و خو و اعتماد به نفس نیز تاثیر دارد. از این رو بسیاری از احساسات ما می تواند ناشی از مدل لباس و حتی رنگ آن باشد؛ بنابراین در صورتی که به طور آگاهانه لباس خود را انتخاب کنید، ممکن است لباس، بر رفتار و روحیه شما تاثیر مستقیم بگذارد. برتری انگیزشی، توجه به ظاهر فرد و مشغولیت با رفتارهای آراستن ظاهر است و میزان تلاش فرد برای حفظ یا بهبود ظاهر را نشان می دهد و این با عزت نفس رابطه ای ندارد. در واقع، حتی افرادی که دارای عزت نفس بالا هستند نیز، انگیزه برای رسیدگی به ظاهر خود را دارند؛ ولی از ظاهر برای ارزیابی خودارزشمندی خود استفاده نمی کنند. بنابراین، انگیزه داشتن برای مراقبت از ظاهر و بهتر کردن آن، بی خطر است و پیامد منفی برای فرد ندارد. نتایج معادلات ساختاری حاکی از آن بود که هم عزت نفس و هم طرحواره خودارزیابی می توانند تقریبا همه کارکرد های لباس پوشیدن را تحت تاثیر قرار دهند، به طوری که فردیت، امنیت، راحتی و «مد بودن» را به صورت مثبت و استتار را به صورت منفی پیش بینی می کنند. در واقع، هرچه عزت نفس بیشتر باشد، استفاده از کارکرد فردیت، امنیت، راحتی و به ویژه «مد بودن» بیشتر است، در حالی که کاکرد استتار کمتر می شود.

کلیدواژه ها:

سبک پوشش ، خود ارزشمندی ، مد ، عزت نفس.